Yar'a

Sustum!

Acýlar ektim içime
Ýlkbahar sýzýsý,
sonbahar vurgunu acýlar…
Kýþ vakti yar’la karýþýk yaðmurlar,
o deli rüzgârlar ve bir de kokun…
Güneþ her akþamüstü penceremde batardý benim,
doðmazdý lakin.
Baþka diyarlarda parlardý.
Oysa herkesin deðil miydi,
her yerde ayný deðil mi?

Düþerdim hep
Çocukluk kokan sokaklarda.
Sorsalar bu yaralar nerden,
hiç tereddüt etmeden sýralarým:
Yüksek merdivenler,
akþam vakti oynanan oyunlar,
kör ebeler bir de inþaata kaçan toplar…
Sorsalar bana seni, yaralarým hala kanar.
Hala dizlerimde kabuklar, gözlerimde yaþlar.
Sorsalar sevdiðim,
dizeleri, yazýlarý, ucu tükenmiþ kalemi.
Cevabý sen, uðruna yitirilen umutlar…

Þimdi yaz vakti üþüyorsam böyle,
titriyorsa içim,
aðlýyorsam, gülüyorsam vakitsiz,
belli belirsiz düþüyorsan aklýma,
yalnýzsam yalnýz!
sanadýr, yokluðunadýr bu yangýnlar,
içimi delice yakan ellerimi soðutan…
Kapýndaysam,
gönlünde yatýp kalkýyorsam her gece vakti,
yazýyorsam çýkmaz dizelere,
- çýkamýyorsam, çýkaramýyorsam -
susuyorsam,
havada bulut, bulutta yaðmursam,
hüzünsen gözlerimde.
Yokluðunun o aðýr yükü de,
sensizliðin içi boþ mahzeni de sensen;
ah bir bil-sen…

Yara bu, kanar elbet.
Bir býçak gibi sýyýrýr geçer soðuk bedenimi.
Her gece kan revan, her gece yaradýr.
Her söz, her dize, hep yar’adýr…

Sus þimdi!
Gelme.
Vakit o vakit deðil.
Kavuþmalarý yazmadým daha.
Sensizlikten çýkaramadým baþýmý.
Gelirsen ne söz kalýr ne dize,
ne þiir kalýr ne þarký.
Bendimi aþarým,
harflerde can bulurum da
seni yazamam sensizliðin yanýnda.

Gelme sevdiðim…

Sen hep uzaktan bak bu küçük kýza.

Anla yazdýklarýmý, sevmesen de olur.

Gelmeler gitmeler doðurur…



Baþak AYDIN
17.04.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: