Gidiyorsun Yani

Bir tek sen biliyordun bu evde yaþananlarý.
Þimdi kapýyý ardýna kadar açýp gitmene yüreðin nasýl el veriyor.
Gidiyorsun yani.
Ondan mý bu umarsýz susuþlar ve küskün bakýþlar.

Gidiyorsun iþte
Baþkalarýnýn yüzlerine gülmeye.
Aðlamayý sevmezdin sen,
Hiç aðlamadýðýn yerden aðlamamaya gidiyorsun.
Oysa seni en çok onlar aðlatacaklar.
Bilmiyorsun, bilir gibi yapýyorsun belki de.
Ne git diyebiliyorum sana, ne de kal!
Yüzümden öpüþlerini silmeye bile cesaret edemiyorum, etmeyeceðim de.
Þimdi bir sigara yakacaðým ve pencerenin ahþap pervazlarýna yaslayýp gözlerimi gidiþini izleyeceðim. Yaðmur yaðacak birazdan.

Gidiyorsun yani.
Yine gel demek bir þeyi deðiþtirmeyecek biliyorum ama gel.
Beni görmeye deðil, seni görmem için gel.
Býraktýklarýn, unuttuklarýn yetmeyecektir bana.
Biliyorum, þimdi sen þu kapýdan çýktýktan sonra ben ardýndan koþup seni aramaya baþlayacaðým.
Hiç bilmediðim yerlerde günlerce seni arayacaðým.
Ýnsan sevince böyle oluyor iþte.
Ne gidene dur diyebiliyor ne de onu unutabiliyor.
Ama unutamayacaðým bir sevgili olmayacaksýn hiçbir zaman.
Sen gitsen de ben yine her sabah sen yanýmdaymýþsýn gibi uyanacaðým.
Yine masamýzý cam kenarýna kurup, iki bardak koyacaðým masaya, iki kaþýk, iki tabak, iki çatal…
Ýki kiþilik bilet alacaðým sinemaya…

Gidiyorsun yani.
Gittiðin yerde beni unutturacaklar sana,
Ve benim dýþýmda geri kalan her ne varsa.
Bilmiyorsun oysa ki,
Bir gün hiçbir þey olmamýþ gibi geleceksin.
Geldiðin bütün yerler yabancý olacak gözbebeklerine.
Tanýmadýðýn yüzler kusacak sana bu gidiþin bende býraktýðý öfkeyi.
Gülmeyi unutacaksýn
Ve artýk aðlamayacaksýn hiçbir veda sahnesinin seni üzmesine.

Gidiyorsun deðil mi?
Git, beni burada unut ve öyle git.
Kalmak bir þeyi deðiþtirmeyecek ne de olsa.
Býraktýklarým artýk senindir,
Ve senden kalan ne varsa hepsini býrakýp ben de gideceðim,
Senin çýplak ayaklarýnýn deðmediði bir yere.
Hadi git,
Yastýðýmýn kenarýnda unuttuðun bir tel saçýný alarak.

Gidiyorsun iþte.
Bir sonbahar sabahýný hatýrlatarak,
Ýçimden geçen milyon yýllýk bir aþkýn öyküsünü sokak çocuklarýna býrakarak,
Söverek içimde tutamadýðým bütün cümlelere.
Dinle;
Biraz önce söylediðim ne varsa unut.
Bana ait olan ne varsa,
Ve öncesini de.
Adýmýn taþýdýðý anlamý da unut.
Ýçinde taþýdýðýn katilin beni öldürmesini isterdim.

Bir gidiþin hikâyesi bu.
Yazdýðým kaleme,
Ve yaktýðým sigarayý kabul etmeyen dudaklarýma bak.
Ýçinden taþan sevinçlerine bu sessiz gülüþlerim.
Parmak uçlarýndan damlýyor bütün susuþlarým.
Susmak yetmiyor bana.
Dur bekle,
Ben de geliyorum.
Seni götürecek olan o taksinin ardýndan son bir kez el sallamak için.
Dur bekle,
Son bir kez
Dön ve bak,
Býrak alnýma son öpüþünü.

Sen þimdi gidiyorsun ya, ben yine sayfalar dolusu yazacaðým.

Sosyal Medyada Paylaşın: