Boynumun Borcu
Tamlayan eksikliðinden yoksun,
Piçleçmiþ bir yalnýzlýktý aþk.
Bir bebeðin aðlayarak küfretmesiydi…
Dilimde kalýplaþmýþ sevdalarýn türküsü,
Koynumda ihanetin çýplak düþleri.
Gözlerinden dökülen yalan küfürler,
Mum ateþinde cehennemi hissetmenin ön sözüydü.
Aðzýmda pýhtýlaþmýþ bir aþk kokusu,
Sinsi bir zombi gibi iþliyordu adýný þakaklarýma,
Tüm dilsiz zamanlarýn dili dökülüyordu içime.
Saðanak yaðan bir aþkýn,
Parçalý bulutlarýnda gizleniyordu umutlar.
Umudumu kaybediyordum gökyüzünde.
Sisler bulvarýndan geçiyorum þimdi,
Kaybettiðim umutlarýmda eski bir ben eskitmek için.
Caddelerde boþ kalan duraklara takýlýyor hep gözlerim,
Heybemde susturulmuþ acýlarýn sesli kahýrlarý çalkalanýyor.
Cehennem oldu bütün anýlarým yoldaþlýðýma,
Sancýlý bir mimik býraktý suretimde; yokluðun.
Yüzümden dökülüyordum cennetime,
Yolunu kaybediyordu hasretinden þaþkýna dönen ruhum.
Yüzünde cenneti ararken boðulmaktý,
Bu aþkýn adressiz eylemsizliði…
Zamanýn anlamsýz çekimlenmiþ bir kipiyim,
Kalbimde gideceðim yollarýn tarifsizliði,
Oluk oluk akan ’’kan yaþlarýmda’’ buldum kendimi.
Adaþým belledim cehennemi,
Cennetine bile girmedim..
Gözümde soldu tüm gerçekler,
Yalancý baharlara eþlik etti nefeslik yalanlarýn.
Ýçimde kor oldu sakladýðým suskunluklarým,
Unutuldu tüm unuttuklarým.
Bir iç borca girdi yalnýzlýðým,
Hapsettim yalanlarýný, yanlýþ kimliðine yalnýzlýðýmýn,
Ben bu aþkta en çok kendime yanlýþ yaptým...
Boynumun borcu oldu seni cennetimden kovmak,
Boynumun borcu oldu seni affetmek,
Boynumun borcu oldu ’’seni yanlýþ tanýdýðým için kendimden özür dilemek...’’
Ýki kiþiden birinin yokluðuyla doðan
Piçleþmiþ bir yalnýzlýktý aþk.
Ve sen önce yüreðime aþk’týn,
Sonra þiirlerime aþ oldun.
Bir piç garanti intihar eder þimdi...
Boynumun Borcu / Alican Yýldýrým
27.04.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.