Bizsizlik

Meðer ne kadar çok sen varmýþ;
Bir ben içinde..
Yaþadýðým onca yalnýzlýðý
’’bensizlik’’ sanardým hep,
Gün geldi anladým ki;
’’sensizlik’’miþ yaþadýðým.
Onca arayýþ, onca kaçýþ, hep kendimdenmiþ,
Kendimi bulma çabasýymýþ;
Saklandýðým tüm delikler.
Anlamsýzlýkmýþ kendimden kaçmam, saklanmam..

Çaresizlik sarmýþ umutlarýmý,
Yýkýlmýþ hayallerim.
Bir ben kalmýþým onca yaþanmýþlýðýn ardýnda.
Ýsmim belli deðil, cismim belli deðil,
Aç karnýna yediðim yeminler, verilen sözler;
Senden kalan tek hatýraymýþ acýyan sol yanýma..

Tükeniyor umutlarým, zaman daralýyor,
Kayboluyorum düþ’ler ormanýnda.
Bir tabut saplanýyor kalbime,
Bir ölü doðuyor, tükenmiþcesine her þeyden.
Bir aðýt sesleniyor geceye suskunluðumdan yapýlma,
Kelepçe vuruluyor gözlerime;
Hüzünlü bir çalgý oluyor aðzým.
Dudaklarýmda sersefil bir yalnýzlýðýn melodileri,
Ellerimde avuçlarýmdan kalma yalanlar.

Nasýl sýðdýrmýþým seni bu küçük ömre,
Nasýl aldanmýþým sana, yalanlarýna.
Þimdi söküp atma zamaný seni kendimden,
Kendime göçme zamaný.
Veda etmeliyim aþka, ayrýlýklara ve sana;
’’Sensizlik’’ten ölmeliyim, doðmalýyým ’’bizsizliðe’’..
Meðer ne kadar çok sen varmýþ;
Bir ben içinde..
Meðer ne kadar çok sevmiþim seni,
Kendimden eksilircesine..

Alican Yýldýrým / Bizsizlik
10.07.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: