Bu gece de yoksun. Olsun...
Turgut Uyar......
sen benim söylediðim hüzzam bir þarkýsýn
dilimin usanmadýðý
kulaðýmýn yadýrgamadýðý
en içli makamsýn
aþka notalanmýþ bir ýrmaksýn
bilirsin hüzündür hüzzam
içlidir
aðlanýr
aðlatýr
sen benim aðlamaktan caymadýðým
gözyaþýmsýn
hüzzamsýn..
sen bensizliðe alýþtýðýndan beridir
kendi yokluðuma küfreder oldum
’neden yoktum, neden yok oldum’
sen bensiz günlere meze oldun
ben yokluðumuzdan sarhoþ
ve soruyorsun
neden mi sevdim seni?
hiç neden aramadýðýmý anladýðým zaman
zaman senden ibaret olduðu an
þimdi piþmanlýk
üzerime gerilmiþ alevden bir ok
geri dönüþü olmayan bir yaydan fýrlayan
geçmiþ ve gecikmiþ zamandan baþkasý deðil
ne çok düþtüm
aþkýn(ýn) ayaðýna takýlýp
mutsuzluk kaldýrýmlarýnda parçalanmak için
böyle bile bile acýyla kývranan
seviþir gibi savaþan
ikimizden baþkasý deðil
ne varlýðýn
ne yokluðun
ne mutluyum
ne mutsuzum
sen bana mesafeler açtýkça
ve barikatlar kurdukça düþlerime
hissizleþiyorum aþk’aydýnlýðýna
istersen yine gel
istersen daðýt yine dalgýnlýðýmý
ben ne zaman toplasam içimin karma/þýklýðýný
öç alýr gibi seviyorsun
gözlerim senindir
bakýþýmýn yönsüz olduðunu bilmiyor musun
senden taraf/ bertaraf
tavaf tavaf sana evrilip
bir sana
bir seni görmeye koyulduðumu
seni sevmek bir yaðmur dönencesidir
bir rüzgar gülüdür içimde
estikçe daðýtan
daðýttýkça daðýlan bir aþktýr seni sevmek
kanamalý bir hastanýn dudaklarýndaki kuruluða þifa
bir damla su gibi aziz ve can veren bir nemdir/gözlerin
ve bana çektirdiðin cefa... nimettendir..
nimettir..
coþtum yine sevginle
senin bunda hiç mi payýn yok!
yoksa sen zalim misin?
beklemeden
bekletmeden
beklemezken
beklemiyormuþum gibi
sen bana habersiz gibi
baskýn yemiþ gibi
suç üstü yakalanmýþ gibi /gel
seveyim... severim...
seni sevmek akýl iþidir
zor bir zanaat edindim
-ki ben delirdim
ben ne zaman bu kentten geçsem
efsununa çarpar bedenim yine sana kederlenirim
senin için bin defa delirsem, inan iþten deðil...
umudum devrik bir lider edasýnda
iktidarýna yenik düþtü muhalefet özlemlerim
fulya/nisan2012