Karanlıkta Dans

Sessizlik korkunçtur.
Bir de yanýna karanlýðý ekle.
Bütün güzel renkleri,
Sonsuz bir siyahla
takas ettiðini düþün;
takas etmek zorunda
olduðunu...
Zamanýn bir tefeci gibi
gün ýþýðýný senden istediðini;
yaþadýðýn, içinde belki de
sadece
bir kaç küçük tebessümün
olduðu, kýsa borcuna karþýlýk:
Adýna yaþamak denilmesi
mümkün olmayan þeye...
Tutkunu olduðun bir þey
için,
yine tutkunu olduðun o þeyden
vazgeçmen gerektiðini düþün.
Hava, dünyadaki en müthiþ
bir tatlý gibidir, yaþamak;
bir terazi gibi düþünürsek
insaný,
her zaman aðýr basar!
Ama bir þey vardýr ki,
adýna sevgi denilen,
ölüm bile bazen küçük bir
fedakarlýktýr onun için.
Gelecek yýllarýný deðil,
geçmiþ yýllarýný da baðýþlaman
gerekir ona bazen.
Ah bir de...
Düþüncesi bile, ölü bir denizi
gökdelenlerle yarýþtýrýr.
Ah bir de,
hayallerini düþün.
Coþkun bir þelale gibi
olur yüreðin o zaman;
þöyle bir gözünün
önüne getirmen yeter.
Sesin, müziðin; sadece ruhunun
deðil, bedenin için de
en önemli gýda olduðunu düþün;
bir pusula gibi yönünü gösterdiðini...
Ve bütün bunlarýn,
elinden alýndýðýný düþün,
hem de adýna para denilen,
dünyanýn en kötü icadý için.
Böyle bir hikayeydi...
Sosyal Medyada Paylaşın: