Son Gülüş
Gül yüzüne kurban olduðum,
Gülüþüne hasret olduðum
Benim caným anam!
Düþünme artýk beni,bitiyor bütün tasan.
Gidiyorum artýk ben,elveda sana anam.
Bu yaptýðýmýn nedenini soracak olursan ?
Girdiðim dar sokaklardýr beni senden ayýran.
Bütün siyahlar beyazdý,benim ilk gördüðümde,
Bütün karanlýklar,aydýnlýktý sokaktaki ilk yürüyüþümde,
Sonradan anladým ki gördüðüm bütün ýþýklar;
Benden aynalara yansýyanlarmýþ sadece.
Bu sokakta öðrendim ben acýyý ana!
Bu sokakta öðrendim herþeyi,bütün çýplaklýðýyla.
Hani caným diye sarýldýðým dostlarým vardýya,
Hepsi benim tek tek canýmý aldýlar ana...
Býktým artýk yaþam denen canavardan,
Yüzleri melek görünümlü þeytan dostlardan,
Asla tadýna varamadýðým bu kahrolasý hayattan...
En çok hasret olduðum bir kelimedir ’BABA’
Ben ne kadar küçüktüm o beni býraktýðýnda?
Belkide bir kazaydým,onun kocaman hayatýnda.
Eðer birgün olurda gelirse yanýna! Þu sözlerim onadýr ana;
Vücudumda ki bütün yaralar kapanacak olsada,
Yüreðimdeki bu yara kapanmayacak,asla!
Ben gözlerimi kapadýðýmda sakýn üzülmeyesin ana!
Yatacaðým yer içinde hiç telaþ yapma,
Benim yerim hazýr,hemencecik yaný baþýnda.
Biliyorum,hayatým boyunca dert oldum ben sana.
Hem baba,hem ana.Hep arkadaþdýn sen bana.
Babam geldiðinde beni soracak olursa;
Yaralý bir kalbim var,verebileceðim ona.
Artýk vakit geldi,elveda sana ve olmayan dostlarýma,
Bütün ömrüm boyunca aðlamýþ olsamda
Gülüyor olacam ana,sana ve hayata!...
TurhanKoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.