İçimin Sesi

Öyle çok ki, öyle karýþýk ki,
Ne yazsam, ne anlatsam!
Duygudan, duyguya,
Düþünceden, düþünceye,
Öyle çok þeyi,
Öyle kýsa zamanda
Öyle hýzlýca yaþýyorum ki,
Ne yazsam, ne anlatsam!
Bilmemek öyle canýmý yakýyor ki...

Þu kararsýzlýk illetine tutulmuþum,
Hep bir boþluk, sürekli bir boþluk.
Hep bir yaným karanlýk,
Hep bir yaným bilinmez,
Hep bir yaným...

Oysa isterdim, yeþillikler içinde,
Oysa isterdim, her þey,
Dokunduðum duvar kadar gerçek,
Ýnandýðým kadar güzel olsun.

Yazsam, neyi, ne için ?
Her yeni gün, yeni bir derdi,
Her geçen gün, onlarca derdi,
Olan her þeyden daha gerçekçe,
Çýkarýyorken önüme, yazsam;
Ýyi ama hangisini, hangi derdi ?

Aðzýna kadar dolu bir konteynýr gibi,
Kafamýn içi. Her þeyden daha lekeli.
Hep bir azab içinde, ruhumun her zerresi.
Yazmak öyle zor geliyor ki bazen,
Yazmak öyle eksik kalýyor ki bazen...

Susmak mý, iþte onu yapmam, yapamam!
Bir adým atmadan, bunca þeye
Seyirci kalamam. Ýnanmalý, savaþmalý,
Doðru bildiðin ne varsa, uðruna,
Gücünün son damlasýna kadar,
Ýnanmalý, savaþmalý;
Yazmalý, anlatmalý...

TurhanKoç
Sosyal Medyada Paylaşın: