YOKSUL ZAMAN SÖYLENCESİ

/zar tutar zaman
görmezsen, o olur hep kazanan
bir kelebek, týrtýla dönemez yeniden/





son limana yaklaþýyor gemi
doldur boþalt ayný karanlýk su
içimdeki deniz
süzgecimden boþalmýyor bir damla gün ruhu
gittikçe büyüyor yaram
oysa, ne çok gidilecek kýyým vardý daha…


/gece kurþunudur yalnýzlýk
ki, gecenin þâhidi yoktur/


ân olur siler aklým varlýðýný
kilidinde döndüðünde anahtar
eski evin kapýlarý çarpar onu suratýma
geçmiþ zamanlarýn ölen ýþýðý/ndan kalan
karanlýðý vurur yüzüme birden
ve kazý baþlar yeniden…


u n u t t u m
ne zamandýr kazýyorum ruhumu
bitmiyor tükenmiyor katmanlarý…
ölüm nefesimi sýnýyor onunla
daðýnýk bahçemde acý yeþil bir su
yakýyor, kavuruyor gözlerimi
içimden kayýp giden yaz /kayýp
hiç gelmeyecek bir daha belki de!...


karanlýðýn tutsaðý
sessizliðin tiryakisi ruhum
ne çok daraðacý resmetmiþ duvarlarýna
kandilsiz gecelerin efkârýnda
kurgulanmýþ aldatmacasý
mutlu olduðu hayali
ve
hayatý örten perdelerin ardýnda
görmek istemediði karanlýk þafak izleri


memnuniyet tiyatrosunun
sýcak, güvenilir koltuðunda
umut susuzluðuyla
cesaretsizliðin bedelini öderken
çýkacaðý yolculuðu bekliyor halâ
ve geleceðe zihnini kapayan günler
gitgide soðuyor yaþamda


bilmiyorum hangimiz daha aðýrýz!
ne ben sýrtlayabiliyorum gölgemi
ne de gölgem beni
biz yalnýz zaman sarhoþuyuz


ah! zaman
ters yüz edilemiyor geçmiþin yüzü
çocukluðumda öpmeye doyamadýðým
elma yanaklý yüzün/ün artýðý diþlerimde kalan…



Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: