içime siniyor tuhaf sessizlik, oysa
büyüyen kýrgýn kavgalar kan ter içinde
solumda üreyip duran zifiri gece
sonunda bittik
saçlarýna korku sevdiðim geliyor usulca
adýna mutlu dediðim sabah
saymadým kaç öykünün ortasýna
habersiz yaðmurla dikilmiþ gözleri kör
teninde dermaný eksik yemindik
“yar” emrini getirince bir uçtan bir uca
ölüme meydan okuyan dil
öpeyim gel dualý eline yüzüne sürdüðün
avlusunda rüzgar esen
elma þekerinden tatlý türküleri hasretlik
ben üþümedim hiç
ayaklarým buz yanýðýydý sana
kirpiðime kýna yakmýþ keder nöbette
bürününce aðaçlar masumca gelinlik
düþüme ufalanýr yolun dokununca
bekleþen koca koca þehirler, gittik
serpilip açýlýyor kanatlarý mavi uykuya
kiraz toplayacak dudaðým erip yalnýzlýða
aðlýyor musun yoksa ardýmdan
nasipsiz gölge, narin ince cankalbini
hesapsýzca alýp yerinden öyle sevdik
.