"Beyaz Güvercin..."

“iki mýsra arasýnda
bana bir boþluk býrak
olur ya bir gün
yine sana yazarým:” Jale Demirdöðen

Sevgili Jale, ömür törpüsüne kaç kez sürtünür acýyan bedenimiz, býrak nasýrlý kalsýn yazmaktan uslanmayan parmaklarýmýz…




Hayata dair…

Eðreti bir düþ soyunacak teninin yangýnýnda
hiçbir alev azalmadan girecek kuytularýna
kurþun yemiþ bir sýzý inecek ýlýk ýlýk
sorgulamadan yaþayacaksýn aný, utanmadan
sen ipekli ten içinde yorgun savaþçý
ömrünün coðrafyasýný karýþlarken yüreðin
kendinden geçecek ela çalkantýsý gözlerin…


burada kalma atandan kalma üþürsün
iklimler sakladým koynuna hangisi çýkarsa
bir gün çaðrýlýrsan serseri düþleri yýkma
elin böðürtlen çalarken aþk boyadýn
dudaðýna sinmiþ asilik bundan
bulaþma boyaþýrsýn alýna moruna…


denizkýzý bir serüvensin bütün kýyýlar senin
dalma çýkamazsýn yosun dolaþýðýndan
derin ve gizli yerlerde yaþar inciler
içinde beyaz uykular saklý yatar sere serpe
bulmak bir muamma aþkýn öyküsünü
martýlar söyler belki yolu ya da rüzgara bak…


gümüþ bir kemerdir hayatýn örsü
sýktýkça belini daralýr özlemin çemberi
bir zaman çocuktuk gözleri güneþ kokan
saçýmýzda dururdu babalarýn sýcak eli
oysa yitirmek þiir açan gülleri
bahçende büyütme inatlý kardelenleri…



Yarýn bayram ben topraðý öpeceðim, sen öpebilirsin belki elini…


Býrak uçsun güvercinin beyazý ...


Sevgilerimle Jale...