Þimdi yazsam sana ki
söz kýsa, cümle dilsiz kalýr.
haberin var mý Ýstanbul üþüyor
kaþkolsüz bir düþ olur ten
boyuna hüzün esen rüzgâra kafa tutulmuyor
ne zaman uzansa elim kaleme mektup yazsa
düðümleniyor boðazýma senler
iri kýyým bir gölge sarýyor sessizliði
yarým beyaz karalama
üþüyor Ýstanbul haberin var mý?
kayýplar, mahzun sarnýçlarda akýyor
tarihin uzantýsýna düþüyor ayak izleri
bir bir geçtiðimiz yollar yaprak sarýsý
mevsim son bahar ya da kýþ þarkýsý…
uzaklar, Kýzkulesi’ne ne vakit gitsem
deniz tutuyor dizlerimi
kýrýk bir keman sesi sokak çalgýcýsý
bozuk para atýyor þapkasýna þiir..
bu gecede uyku aðlýyor gözlerimde
ýsýnmýyor yalnýzlýk
belki suç mevsimin
ne sende
ne bende
bizimkisi kýþ öyküsü…