Mendilde kalsýn gözyaþlarý…
...
Çocuk bakýþlar kaldý geçmiþten
tebessümleri sayýsýzca kullanan
güldükçe aðaca, kuþa, böceðe
otlarda yuvarlanan bedenimizle
þendik, coþkuyduk.
dudak kývrýmlarýmýz birleþmez
pembeliði solmazdý, her güne ayrý tonu
bilmezdik dünyanýn kara delikleri varmýþ
ellerimizdeki çamur oyundu
bebeklerimiz aðlamaz
silahlar patlamazdý
misket, topaç parmaklarýmýz da dönerdi
dünyamýz deðil…
masumdu düþler,
utanmazdý yaþam küçük gözlerimizden
mevsimler þaþmaz
baloncular para almazdý umutlardan
pamuk helvacý kocaman sarardý dünyayý
bulutlar geçerdi kâðýt helvadan
karpuzdan fenerler ýþýtýrdý geceyi
bayram cicileri baþucumuzda
günden önce giyen arife böceðiydi.
evli evine köylü köyüne nidalar çýnlardý
evi olmayan, bilmem siz söyleyin nereye?
yakan top, saklambaç, körebe
oyundu…
þimdi yanan
saklanan
kaçan
gözleri görmeyen biz.
hayatý oynadýkça ebelendik
gülen gözler
kahve telvesinde
fallara kanýp sobelendik.
sahi bu gün bayram!
durun gülen gözlerimi giyinip geleyim.