Sana sýðýndým þiir! Kýrýk bir kalem ile
Açarsan sen açarsýn dilini bu ahrazýn
An, aný kovalýyor; saatse elem ile
Dokundukça sineme tebessüme erindim
Evren, “Uyan!” diyordu, “Muþtusu var ilkyazýn!”
Tuhaf… Ama yine de umut ile gerindim…
/Üç vakte sabrým mý var? Zaman zalim, zaman dar
Nabzýmý saymaktayým, hemen gelmelisin yâr!/
Sevmek ki, dudaðýmda yarým kalan bir öykü
Ayýn koynunda fettan, meraklýsý alazýn
Aþka dönsem yüzümü korkutur rüzgâr yükü
Dermansýz dizlerimin yýkýlýrým dibine
Elinden kim tutar ki bahtsýzýn, anasýzýn
Ta ezelden ebede kalýr dert sahibine
/Üzüldüðüm yeter yâr! Yýkýlmak üzereyim
Nâra savruldu ruhum, yakýlmak üzereyim…/
Sancýlarým artýyor; kan ter içinde gece
Adýný sayýklýyor kalpteki vefasýzýn
Aya git desem gitmez, konuþuyor bilgece
Derya deniz oluyor o konuþtukça sine
Ellerim alev alev; vakti mi þimdi nazýn
Tükeniyor yüreðim, çýk da gel ey bigâne!..
/Üzerimi ört yârim! Üþüme tuttu beni
Nice nice hayaller ateþe attý beni/
Saatin kýskacýnda, unutulduðum yerde
Adýný soruyorum ruhumdaki enkazýn
“Acý” diyor, susuyor, oysa iyi bilir de
Dizlerimi kanatan o aþkýn belasýný
Ezber bozma yüreðim! Þimdi vakti ibrazýn
Tek tek ortaya dökmek kalbimin zulasýný
/Ümit iþte sevdiðim, ufuklara göz sürmek
Nefes kesen düþlerin uðruna ömür vermek/
Sabahlara küsmenin devraný geçer elbet
Arttýkça aydýnlýðým, sonu gelir açmazýn
Ama el atýlmalý, bitmeli bu müebbet
Dinmeli yürekteki çöllerin susuzluðu
Esse de zararý yok, gücü yetmez poyrazýn
Tenime yüz süren aþk, itince mutsuzluðu
/Üveyliðim bitsin yâr! Turnalarla haber sal
Nadas zamaný geçti; Sorulur mu “Nedir hâl?”/
Sana sýðýndým þiir! Dinle beni bir zaman
Asýlý kalsýn býrak gökyüzümde yýldýzýn
Aðlamayý da býrak; dinle ne der asuman!
Dinecekmiþ sýzýlar ve o aþk fukarasý
Eðilip öpecekmiþ dudaðýndan avazýn
Tükenecekmiþ dertler bir de aþkýn yarasý…
/Ücradan çekip alsan gecem döner sabaha
Neredeysen gel yârim! Girme artýk günaha…/
Saadet Ün – 13.02.2012