yapraðýna ceylan bakýþlarý büyüten yaseminler sunacaðým sana yetiþecek kokusu ciðerlerine dek bir nefeste çek
düþümsen tek baþýna gitmesin diye tutacaðým elinden henüz edilmemiþ dualarýn varsýn ayartsýn seni sürmesine gecen
emanet dudaklarýn soldursun yýldýzlarý sayýsýz sabaha asacaðým kalbindeki kýrýk kafesi bir yaný hep karalanmýþ ay’a
sarý eteðini giyecek sokaklar yine yar manzaralý þehir sustukça susayacak huzmeler saç teline hiç görmesen de kuþlarýn dansýný
yedi renkte doðacak güneþ kederini kuruttuðun, unuttuðun yerde çoðalacak sonra emek emek yürek fýsýltýsý dilin kendine
söz kamaþtýran dilek bekleyecek seni yanaðý benli üþüyen cümlede varým yoðum bu iþte “s e n i s e v i y o r u m” demek
avucunda aþk uslanmayan yaðmur þýkýrtýsý ya içecek ateþi son cemrede ya gül uykusuna tutsak belki yakýn belki uzak ölüme örecek sesini ince ince ç/aðlayan gözüme .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.