MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Nüans - II
Fulya CODAL

Nüans - II










-mutsuzluk aþeriyordu kadýn, þiire gebeydi...





Sevgili Sevgilim;
canýmýn en can alýcý yerinde yaþayan
usul usul sýzlayan, hýnzýrca kanayan
çektiðim acýlardan bi haber
gülümser yaram...


Sevgilim;
okumak ve yazmak kadar biraz da ölmek içindir þiir
elinde bir el bombasý; en iyi ihtimalle can çekiþirsin
bilsen ne çok kez öldüm!
teþhissiz, biraz tesirsiz ve az da temkinsiz
ne çok öldük, ne güzel öldük
daha keç kez ölmek gerek kayýtlara geçmek için
yaþarsak fark edilir miyiz?

bugüne kadar yaþadýðým acýlarýn
yaþayacaklarýmýn teminatý olduðunu bilseydim
belki hiç dahil olmazdým bu cezbedici belkilere
ve zehirli güzelliðine keþkelerin
seven insan sevdiðinin yaþattýðý acýlarý da baðrýna basabilendir
bazen söz öbekleri sarmaþ dolaþ olur ya ruhta
öyleyse baþýmýz gözümüz üzerine kelebek esintisidir erdemlerimiz
erinçlerimizle ihya olurken ’sadakadýr gülüþlerimiz’

oluruna býrakmak gibi hatalarýmýz da oldu
kolu bacaðý kýrýk ve diþleri dökük
sakat yalanlarýmýz vardý bizim
þimdi olmayýþýmýza içleniyorum... ne garip...

Sevgilim;
insan yeri geldiðinde öfkelenmesini de bilmeli, acý çekmesini de...
her þeyin hakkýný vererek yaþamalýyýz biraz da, ki yaþýyoruz da aslýnda
az evvel böðürtlenli reçel yedim mesela
kahvemi sütsüz içtim bu kez
ve sayamadýðým kadar çok kere dinlediðim bir þarký baþlattým sessizce
þarkýlar bile yoruluyor, ritmi bozulunca anlýyorum
boðuk boðuk yankýlanýyor odanýn köþelerine çarparak
içimden ona kadar sayýyýyorum sakinleþsin diye
nedenini ben de bilmiyorum
beklersem geçer ve her þey düzelir sanýyorum
her þarkýda olduðu gibi bu þarkýyý da bizi düþünerek dinliyorum

’adio kerida... adio kerida... adio kerida...’


Sevgilim;
bir þeyler çürüyor içimde
saksýda fesleðen nasýl çürürse öyle
bak diyorum! çok geçmeden fark edilmeliyim
korkarým biraz daha sürerse böyle
korkularým akrebin kendini zehirlemesi gibi beni yiyip bitirecek
korkularým benden asude
korkularým süratle yaklaþan bir yangýn
parmak uçlarýmdan baþlayýp bileklerime yayýlan
tüm vücudumda palazlanan bir ateþ


Sevgilim;
ben þimdi burada aþkýmýzýn mavi göðünden inmeliyim hayata
incinmiþ paraþütümle süzüle süzüle
ve býraktýðým yerden devam edebilmem için
geri dönmeliyim kutsal bildiðim topraklara
belki diðer adý göçtür bunun
belki sonsuz bir müsaade arzusu
aslýnda iþin doðrusu nedamet aðýrlýðý bu
inandýklarýn uðruna mesafelerimiz çoðalmýþ olabilir
bunun için öç alacak deðilim insanlýðýndan
-inançlarýmýz,
kendi yolumuzu en doðru biçimde çizmek için
asfalt yolda beyaz þeritlerin bize eþlik etmesine benziyor-

bu yüzden içimde sana karþý saf tutmuþ zerre hýnç yok
bunu bilmeni isterim
biz daðýtmakta usta, montajda sefildik
yolunu þaþýrmýþ iki ünlemin hüznü kaçmýþtý gözümüze
kendine zarar zehir ve ruhundan boþalmýþ zemberek
aþk bir sfenks heybetinde, sükut yutmuþ gibiydi içine
nü_ans deðilse neydi sen söyle
sana çalmýþ çýrýl çýplak bu -flu- renk
yüksek tiraj ve kapalý oynayan bir trajedi
minnet? senlik? hasret?
neyse ne!
sevgiden de dökülür, kederden de alýndaki ter
bilirim emeðin hazin uðultusunu
iþçi çocuðuyum ben!
söylenip ortaya býrakýlan yüksek oktavlý dedikodularý boþver, gel


Sevgilim;
ben biraz kaygý
bir tutam tereddüt edinmeliyim
birkaç güne dönerim
bir yerlerden öfke bulup, bir þeylere hiddetlenmeliyim
biliyorum çünkü; öfkelenirsem geçer
ben ne zaman öfkelensem çiçekler gibi parýldar çehrem
en çok hýrslandýðýmda güzelim örneðin
sen sevecen yanlarýmý sevsen de, deðiþemem
ama bekle, bekle n’olursun
bak yeni yeni huylar ediniyorum
insan büyüdükçe tuhaflaþýyor
mesela küpeþtede pörtlek gözlü bir çim adam yetiþtiriyorum
inan bu halime ben bile gülüyorum


Sevgilim benim;
hala sevgilim diyorsam aldýrma, geçer
hangi güzellik ömür billah kalýyor dimaðýmýzda?
adýn bir marshmallow gibi eriyorken damaðýmda
sen hala hangi kayýtsýzlýðýnýn hesabýný yapýyorsun?
býrak Allah aþkýna, bir yol göster
günlerdir susa susa kanamaya baþladý dilim
cerahatli yaramsýn ya aklýmýn ucunda
migren gibi sýzlýyorsun þakaklarýmda
sözlerinin morfin etkisine ihtiyaç duyduðum da oluyor
böyle aðrýlý ve sancýlý zamanlarýn koynunda

Sevgilim;
aþkýmýzýn zarif celladý
artýk dönüþ yok aramýzda
ne benden sana, ne senden yana
ne senden geri, ne benden ileri
ne ikimizin ortasýnda bir girdap
galiba aþkýmýzýn miadý doldu

ben göðünde yurdunu arayan mor kafes
sen yurdumda göðünü bulan siyah güvercin
artýk kadim varlýðýn; mükafatýmdýr ancak


-nur topu gibi acý doðurmak için...











fulya/þubat2012













Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.