kim astý rakamlarý yaþamýn göðüne
tek tek indiler sevgili
gözlerin duru uykuda serin
beyaz adýmlarýn izim
kaybediyor yollarý kar uzak þehirde
kovuþturuyor gece çizgileri
yüzünde derin derin
büyürken çare güneþten
sabýrlý dileðim doðacak diyor
insan dilin herhangi bir yerde
dokunsan aðlayacaðým belki
boyanýnca çýðlýk bin renge
sýðmýyor þimdi resimlere
pencerende aðlayan çocuk
gülüþüm küstü kendine cancaðzým
görüyor musun sancýlý kederi
aðaçlarýn gizdüþümü yalnýz
açýlmýþ baðrý üþümüþ ayaklarý yaðýz
savruluyor kollarý iki yana
yakacaðým içine titreyen mevsimi
çaðlayýp geçen sokaklara
kapat kirpiðini yine dað kadar
kanatlanýnca çýrpýnsýn yaralarým
ruhundaki sessiz fýsýltýya
düþlerimi uçurumdan çek çýkar
dualar doyunca suya özlerim
tenindeki karanfil kokusuna göç ediþi
çekecek ansýzýn ayaklarýmdan beni
önümdeki dik yokuþlar bilirim
gidersen ölüme susacak bulutlar
.