kar esiyor buz kestiren sokakta demire tutunmak nasýlsa iþte öyle iliþmek yaþamýn itilmiþ yanýna þimdi biliyorum kalacak anlý þanlý canlý bir parçam tutunca kimsesiz elini…
gece, kur yapýyor yýldýzlara hece rengi tül bürünmüþ dengine senem kadýnlar tazeledikçe yüzünü dal kuruyor yerinde uykusuz göðsü titreyen aðaçlar küstü yine...
içi güneþ dolu bir testiyi kýrar gibi ve her parçayý batýrýr gibi müzmin yanýma, deli dalgalarýn üstünde çýrpýnan fýrtýna kuþlarýna attým beslediðim iyi niyeti.
bu, mevsimin çoban aldatan düþü bulamazsýn onu her adamýn dilinde durulmaz sözün ülkesi, dizinde sessizce bilenmiþ vedadýr aþkýn çýngýl çýngýl dökülen öpüþü...
kalkýnca katýksýz sus uykusundan sýðýnýr anýlar avunmasýz sipere aðlat gitsin solunda býraktýðýn öksüzü affetmeyecek altýn diþli dingin zaman saçlarýný yolacak bir bir s/aklýndaki çare... .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.