neydi seni bu kadar cazip kýlan, ben süsledikçe dallarýný ayazla, sen çýkardýn üzerinden üryanlýðýný... baþka yolum yoktu ölü vakitlere suni tenefüs yapmaktan ve senden kendime çalýntý zamanlar ayýrmaktan...
dostlar evine döndü, kapýlar kapandý, yollar sessizliði okumakta hicazdan...
yine kendimle kaldým, sensizliðin kaðýt kalemsiz, sensizliðin ihtiraslý seferlerinde...
’içime sinmiyor...’
dedi fatmani...
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.