gün dermez asilikte boyun bükmez deli taylar yürür yolumuza münhasýr gülüþlere giyinsin, düþürsün avcýlar neþesini aðýna, sesleri uysa da olur, renkleri uymasa da... sulh edilir haksýzlýk bedenimizde cesareti düþmüþken omuza uzaklarýn kalýbýmýzýn bize yüklediði haiz hisle bulamadýðýmýz adamlýðýmýzýn unutulmuþ adý titriyor bitmeyen sekeratta...
utandýkça . . .
ay konuþurdu dilimizde akil, onun da kaldý bir yaný kömür karasýnda gece gül yapraðýna derkenar gizlendi masumiyet yasaklarda doðan büyüdü büyüyen öldü diye... en güzel kelimesi sustu dudaklarda yaþanmýþlýðýn çýkmaz sokak sancýsý hatalarda tattýðýmýz ahde vefa diye açýlmaz oldu dostlara hakikatin katýnda kapanmadan daha kapýmýz...
bir kaþýk suda boðuldukça boðuldu aklýmýz . . . . Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.