ne bildik yerli yerince eksilmeyi ne de öðrendik hayata su misali nedensizce çoðalmasýný…
yitirmek için tuttuðumuz eski sözler akýyor kýrýk kiremit yarasýnda aðýr aksak düþlerin fedailiðinde kirli turuncu irkiyoruz ya da biz öyle sanýyorken sardý sarmaladý çocukluðumuz yýllarý ardýn sýra taþýyoruz … esip gürleyen kuþlar taze kafeslerin içinde can tatlýsý haykýrýþlar tutuþturuyorken hayat dursaydý keþke anahtar deliðinde kanadý yakalanmýþken ölüme biz aðlýyoruz anýlarýn deliliðinde rem uykusundan sonra çok sonra hezeyan oluyor adý… cebren dokunmadan ama kurnazca yedi renkte arýtýlmýþ gülüþler sam rüzgarýyla çalýndý güneþin elinden yalancý bir yabancýlýðýn anlamsýz eserinde kötü haber mýsrasýyla okundu sone kavgasýna küstüyse "aþk" atýlmalý zaten parçaladý gece karanlýk mahlasýný…...
eskiden ölü kuþlara için için üzülürken gülemiyoruz þimdi kefeni yýrtýlmýþ zar altýnda dirilen cap canlý hislere dal budak çýnarlar büyüttük de unuttuk bile çoktan çocuklar gibi aðlamasýný… .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.