Kýrgýn gülüþlerim var
duvar dibi düþlerine emanet
unut veda türkümüzü
ellerimden kayan bir þiirle hoþçakal diyeceðim sana
I
savaþý kaybettim
ganimetleri toplaya bilirsin artýk
bir yaþamý avuçlarýmýn arasýna sýkýþtýrýp
susmayacak olan alfabeleri mi boðazýma týkýþtýrýp gidiyorum
bir acýyla sivrilt vadesi gelmemiþ a y r ý l ý ð ý
tek baþýna bitir beni
hangi ölüm marþý paklar
sen en iyisi yüreðinin en tenha yerine göm beni
sað kirpiklerimi katran bir gecede
belki siyah gökkuþaðý doðar
yüzleri asýk olan yýldýzlara aldýrýþ etme
ben onlarý da sahiplenebilirim
kýsýk sesler dolaþsýn kýrgýn çizgilerimde
cinsiyetini kaybetmiþ yüzüme bir maske tak
söylenmemiþ tüm sözlerimi soykýrýmla kýr orta yerinden
sen yine de dudaklarýmý boya teninin rengine
II
ne çok sevmiþim seni
kýrýk bir þehir de aklýmýn son intihar yerinde olduðum halde
sývalarý dökülmüþ duvarlarý nem yemiþ bir evin
ürperten görüntüsünde bile
film þeridi gibi geçen hâyallerden
söküp alsan diyorum gözlerimi
repliklerini kaybettim son düþlerimin
parçalandým
aldatmacý senaryolarca kuþatýldým
sessizliði giyindim üzerime
diz çöküp rahlenin üzerindeki ant’ý içtim
yaka paça çekip giden gece harflerimin önüne geçti
aklýmý liðme liðme edip sýradanlýðýmý avuclarýma koydu
bir suvari gibi içimden göçen kuþlara ’dur’ desen
yýrtýlan yüzümden alsan bütün kirli izleri
a
r
ý
n
-mak
istiyorum
III
kanatsýzým gölge etme
çekil ayaklarýmýn altýndan düþeceðim
yitirdiðim þehrin hangi viranesine yüzü koyun kapaklanýrým
çek artýk parmaklarýný gözlerimin üzerinden
soðuldu kirpiklerim
inadýna kapýma býraktýðýn gece
pavyon sarýþýný saçlarýna ne çok benziyor
ilk ve son küfrümü de yaptým sana
hayat iþte kim bilir daha ne duyacaksýn
’dert söyletir’ derlerya
gülmeyi haram ettiðin dudaklarým
þimdilerde lambasýz bir ev gibi
biraz da kederden bozma hüzün
kýrdýn çocuk
kokladýðýmýz gülleri yüreðimi
biliyor musun
sayende deðirmeni olduðumuz hayattan
toy girdim olgun çýktým
bir daha yanýla yýkýla sevmem seni
IV
herkese inkar edeceðim
hüzünbaz kimsesizliðimi
ayrýlýðýn acýsý þakaklarýma düþene kadar
sýr gibi sensizliðin acýsýný biriktireceðim
mantýðým þimdilerde nerede bilmiyorum
hiçbir þeyi deðil de aklýmý çok özlüyorum
affedebilsem keþke gizlerimi ayaklandýrmaný
tekrar saklayabilir misin beni
V
kahretsin
her þeyi sana býrakýyorum
beyrutun kýzýl gül dikili sokaklarýný
Filistin’in ölüm yaðan hayatýndaki çýðlýklarý
militan yalnýzlýklarýmý
ah kudüs yüzlüm
istilaya uðramýþ gönlüm göç ediyor senden
Þeria’da boðulmak üzereyim
Gazze’de unuttuðum ellerini uzat
guslet beni ...
An/kara...
Yalnýzlýk Abidesi
../ içimde öksüz bir çocuk býraktýn senden kalan son yadigâr ...