Sen Yalan'ına...

En büyük Yalan’ý Sen söyledin Bana,
Ruhum dedin…
En büyük inançlarla inandým Ben de Sana,
Ruhum dedim..

Þimdi kime inanýrým?
Hangi tellallar inandýrabilir Beni Sana…
Ve hangi gömülü toprak çýkarabilir Seni
Kazýlý olduðun yerden…

Bir defa çýkmýþtýn iþte!
Bir defa gelmiþtin…
Bir defa doðmuþtun..
Ben de…

Senden sonra; acýlarý sevmeyi öðrendim ben.
O kadar birikmiþlerdi ki..
Ellerimi kanatan kýrýklar…
Ve avuçlarýma dolan kanlar…

Tabii yalanlarýn ne bittiði vardý,
Ne de tükendiði…
Gidiþine bahane bulmalar,
Geleceðine inanýþlar..

Neticede yalandý iþte…
Yalan’ýn bendeki þekli mi deðiþmiþti?
Yalan; yalan hayatýmýn
Gerçek hayaline dönüþmüþtü…

Yalan gibi seviyordum Seni,
Alýþmýþ gibi…
Yalan söylemekten býkmayan Sen, Sana; Kanan,
Çocuk gibi…

Tek Yalan Sen’din…
Ve Sen inanýlmayacak Tek þey olsan bile,
Ben sana kanmaya hazýr,
Çocuk gibiydim..
Tek Yalan’a kanmýþtým…
Sen Yalan’ýna…


Nevin Akbulut
YirmiSekiz-Eylül-ÝkiBinOnBir*15:50
Sosyal Medyada Paylaşın: