Geçenler ve Kalanlar

’neler geçmiyor ki,
geçer...’

haklýsýn!
neler geçmiyor ki?
neler...?

arkamdan yürüyen et yýðýnlarý,
önüme ’geçiyor’ koþar adýmla...
kýzgýnlýklar özleme kapýlýnca,
’geçiyor’ kendinden...
zaman geliyor gülümsemem ’geçiyor’,
zaman geliyor,
hiç gülemeyeceðim sanýyorum,
ama ’geçiyor’...
sol yanýmda baðlamanýn telleri,
eþkin adýmlarla
hüzün makamýnda ’geçiyor’...

sýradaðlar þehirleri esir alýrken,
yollar parmaklýklarýn arasýndan ’geçiyor’...
öfkeden çýldýran denizler bile,
rüzgarýný yitirince
süt limana dönüyor,
’geçiyor’ yani...
neler ’geçmiyor’ ki?

baban ölüyor,
kalan ömrünce yetimsin mesela
yaþýyorsun herþeye raðmen,
zaman sonra yetimlik çocuksu kalýyor yanýnda...
’geçiyor’...

nasýl bir tesellidir bu?
’acil kanamalý bir hasta gibi
yüreðimi taþýyacaðým yol boyunca,
ya da taþýyamayacaðým’ diyorum!
’geçer’ diyorsun!

’geçmiyor’ sevgili!
düþün kurþunun delemediðini,
aðrýlarýmýn, hasretlerimin ne kadar saðlam,
ne kadar kurþun ’geçirmez’ olduðunu...
’geçmiyor’ sevgili...
sen son sürat hayatýmdan ’geçiyorsun’!
ve hayatýmýn yollarý sonsuz...
sana doðuþtan ertelenmiþ bir koþturmanýn içinde,
’geçmek’ bilmeyen bir zamaný kovalýyorum...
kalbim öylesine dar bir boðaz ki;
bu aþk buradan ’geçmiyor’...

bana çocuksu teselliler verme!
gözlerinden düþtüm kalbimin üstüne...
kýrýklar içinde kývranýyorum...
eðer kalbimi öpersen bir gün,
’geçecek’ sevgili...
öpmezsen kalacak ölümsüz bir uçurum…

dedi fatmani...
Sosyal Medyada Paylaşın: