AŞKOLSUN ÇOCUK

AÞKOLSUN ÇOCUK

“Acýyorsam sana anam avradým olsun,
Ama aþk olsun sana çocuk, AÞK olsun!”
Can YÜCEL

kimileri günahtan, kimileri allah’tan yanayken, sen
hep halktan yana çocuk,
hep halktan yana çocuk,
kendin büyüyemedin düþlerini habire büyütmekten;
oysa küçük peygamberlere de inanabilirmiþ topluluk.

küçüklüðünle yüklendiðin büyüklüðün hikmeti ne?
açýklasana çocuk,
açýklasana çocuk!
nasýl güç veriyordun dövüþenlerin aç bileklerine?
nasýl þeydi hiç görmeden vaat ettiðin o mutluluk?

yürüdün yürüdüler, konuþtun dinlediler, ve onlar için
bulaþtýn kana çocuk,
bulaþtýn kana çocuk.
matematik dersini eksilen saflarý saya saya öðrendin,
baktýn ki yitenler, can fidanýnda kanlý birer tomurcuk.

ve sallandýn sen de tüm güzelliðinle en güzel bir þafakta.
aþkolsun sana çocuk,
aþkolsun sana çocuk!
güzel halkýn, yurdun için güzel savaþtýðýný biliyorduk da,
böylesine genç, bu denli güzel öleceðini beklemiyorduk.

yine koþsana çocuk,
muhtacýz sana çocuk!

Sosyal Medyada Paylaşın: