AFOROZLU

hainler ayinine katýlmam için
çaðrýlar aldým.

ýsrarla dayattýlar ,
karanlýk bir dünyanýn
karanlýk suratlý
karanlýk bekçileri.
önce tehdit naralarý attýlar
canavarlar örneði vahþice…
ve sonra hep bir sesten
uzun uzun anlattýlar
baþýma vura vura
kemiklerimi kýra kýra anlattýlar
hainler ayininin ilkelerini,
kendi dillerince.
günlerce onlarýn çarmýhýndaydým.
hâlâ þaþýyor ve soruyorum aralýksýz:
- tanrým, bütün bunlara ben
nasýl dayandým?

kusuruma bakmayýn,
biliyorum çok oyalandým.

geciktim, çünkü yüzümü
çalmýþlardý bir yerlerde
onu aradým –
eski yüzümü,
kendi yüzümü,
insan yüzümü.
çünkü onsuz ben,
ben olmaktan çýkardým.
ateþli yollarda yürüdüm,
mahþerlerde göründüm;
süründüm yýlanlar örneði,
ama sýrtýmdaki gömleði
soyunup deðiþtirmek gibi
alýþkanlýðým olmadý asla.
kesik ayaklarla koþtum
kendi doðruma, sonumu bile bile;
hem de yön deðiþtirmeden koþtum
ýsrarla, cesaretle, ihtirasla…
karanlýklardan kara kapmamak için
çoðalttým ruhumdaki ak pýnarlarý.
sesim falsolaþtýðý zamanlar
kendim çektim daraðacýna,
ellerimle sallandýrdým
hakkýmdaki zanlarý.
aðladýðým günler olmadý deðil,
ama hep içime aðladým;
gözyaþýmýn rengini göstermemek,
yýlgýnlýk havasý estirmemek için.
derin depremlerinde iç kanamalarýn
bilerek kývrandým
ve gönüllü yandým.

hainler ayinine katýlmadým diye
aforozlandým.

Sosyal Medyada Paylaşın: