bahçe deyince o bahçe gelir yadýma: mekâný gazellerden dökülen lalelerin ve çýkagelmen ceylan gibi yanýma mavi çaðrýlarýnla denizler gibi engin ve büyür büyüterek hayallerimi o ufacýk ellerin.
savrulan saçlarýnda öttükçe gizli kuþlar alev alev açýlýr da gizemli gamzelerin; nerde tükenir mutlar, umutlar nasýl baþlar anlýyorum anlamýný saçýndan sýzan terin okþarken þu hoyrat, sert ellerimi yumuþacýk ellerin.
gel kalalým bu bahçede unutulana kadar bembeyaz yaðmuruna tutulup senelerin. bir baþkadýr gözlerinin okuduðu þarkýlar, bir baþkadýr sokulman, soluman derin derin; eritir kar nefesli iklimlerimi o sýcacýk ellerin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.