BABALARIMIZ
babalar, babalar, babalarýmýz,
kadri geç bilinip erken gidenler;
onlarsýz dengeyi yitirir de yer,
sanki yamuk basar ayaklarýmýz.
onlar dünyada en kutsal varýmýz,
giderler ansýzýn, haber etmeden,
yetimlik dersini hiç öðretmeden,
kýrýk kalýr öyle kanatlarýmýz.
teneþir zalimdir, hemen anlarýz,
çalar bedenlerden son güzelliði
ve onlar susarlar dilsizler gibi
aralýk gözlerde yanýt ararýz.
birden kýsýrlaþýr analarýmýz,
odalar soðuktur mezardan beter,
gitmiþtir onlara ateþ verenler.
çirkinleþir sevgi yuvalarýmýz.
kimimiz toy oðlan, kimimiz genç kýz,
uykuda okþanmak isteriz yine,
hep o sertliðiyle gitseler bile
onlarý hep kibar diye anarýz.
yalnýzlýk arttýkça coþar yaramýz:
onlarýn bu kitap, bu gözlük, bu yer…
bildik resimlerden hep gülümserler
babalar, babalar, babalarýmýz.
NOT: Tüm babalarýn "Babalar Günü"nü en içten duygularla kutlarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.