AĞLADI, KAN SIZDI DUDAKLARINDAN
aðladý, kan sýzdý dudaklarýndan
karardý kahrýndan sýrtýndaki tül,
muhteþem bir tablo gibiydi o an:
gözlerinde yaðmur ve aðzýnda gül.
kimdi yarasýna tuz basan onun?
besbelli soðmamýþ yürekteki kül;
bekeldi sonunu bu zor oyunun
gözlerinde yaðmur ve aðzýnda gül.
öfkeydi, benlikti, hýnçtý, gururdu
unuttu her þeyi özüne özgül;
gideni özlemle seyretti durdu
gözlerinde yaðmur ve aðzýnda gül
ayrýlýk rüzgârsa, umut buluttu,
yalvarmak nafile, direnmek müþkül.
kendisini oracýkta unuttu
gözlerinde yaðmur ve aðzýnda gül
güz gülleri daðýtýrken güz yeli,
içimde bir afet aðlar her eylül –
venüs’ten hoþ, jokonda’dan gizemli,
gözlerinde yaðmur ve aðzýnda gül.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.