haydi şimdi bir şiir daha yaz kendine

kör karanlýk bir gece bu
yýldýzlar yitik
ay çekilmiþ arkasýna katran karasý bulutlarýn
sessizlik koyu bir derinlik





kalmamýþ rüzgarýn bile sesi
boðuk susuþlarda dünya
içine sindirir ölümün aðýriýðýný
nefsinin nefesini dinle þimdi sen
haydi dinle
kalp sesinden baþkasý var mý artýk




boþ gözlerle þimdi
neye bakacak gözlerin
bir adýmý görmezken
nereye döner ayaklarýn, söyle
kendinden baþkasýný göremezken
duyamazken sesinden gayrý




kal kendi baþbaþalýðýnla sen kendin
gururlan þimdi haydi
yalnýz sen varsýn iþte istediðin
hisset kendini doya doya
sev kendini yine ve daha çok yücelt þiirlerini
insanlýðýn yokluðunda
sen varsýn ya




kalemin mi kelamýn mý zannederdin kaderi
ne saygýn
selamýn vardý ne de
sesler nefesler yürekler yoktu ki dünyanda
kendi uçurumuna düþürdün
bütün seni hep sen /seninle
onlarý da




ne ýþýk
ne ses
ne bir nefes artýk sana
haydi mutlu ol
haydý, þimdi yaz bütün þiirlerini kaf daðýndan
gururun damlasýn yine
kaleminden bütün ihtiþamýyla




bir mum ýþýðý bile deðilken
olamazken bir tek sinek výzýltýsý kadar sesin
yüreklerde
kendi entellektüel þiirsel dantelsel örgülerin oldu
hep kendine odaklarda
oysa güneþler az gelmiþti sana
þimdi ara ýþýðýný
nefsinin karanlýðýnda




konuþtur kalemini
edebi kültürünü
imla’ný
bütün kurallarýný dansettir
sonra
þiirsel yokluðunu hisset
kalemindeki yüreðin
dinle kendi ölüm sesinin sessizliðini
gururlan kendinle
uçuþsun bütün kelimeler
nefsinin yerçekiminde



haydi,
þimdi bir þiir daha yaz kendine …






Mert YIGITCAN
06 haziran 2011 istanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: