OYUN USTASI

seyredemem yüzünü can veren yapraklarýn
kuruyan kaynaklarýn kederine bakamam
yanlýþ derviþ gibiyim, sýkýyor beni hýrkam,
bir davul derisine dönüþmüþ sanki arkam
duyuyorum iniþini vakitsiz tokmaklarýn.

evrenin ayný evren olduðunu kim söyler
kesik bir yumak gibi daðýlývermiþ tel tel
yamalý gurubun yýrtýðýndan çýkan el
bana mý savruluyor emrederek : hadi gel!
neyin habercisidir devleþen bu gölgeler?

kötücül tutsaðýdýr güvendiðim kör kandil
alev dili titriyor ha söndü ha sönecek,
sesimi kim duyacak, beni kimler görecek?
kýllý kara kollarla her gece sabaha dek
kalbimin kapýsýný zorlamakta bir katil.

görülmez bir güç beni çektikçe gündüzlerden
kaymak üzre elimden yaþamýn kundaklarý
gönül atým çok yorgun, geçilecek yol yarý
hissettikçe peþimden yaklaþan ‘tak tak’larý
ben yüzümü kaçýrdým tüm kötücül gözlerden.

ben yüzümü kaçýrdým kendimden bölüm bölüm
sildim doðum yýlýmý, kimliðimi sakladým
ne kapýda resmim var, ne kapý zilinde adým.
nafile, peþim sýra gezsen de adým adým,
ben saklambaç oyununun ustasýyým ey ölüm.

Sosyal Medyada Paylaşın: