1.
...Bir aðacýn sakin akþamýnda
Bekleyen acýlara konuyorsa papatya çiçeðim
Nereye gidersen ben olurum senin adýmlarýn
Mevsimsiz açan çiçeðin yapraklarýnda...
Güneþi çekilmiþ bütün aynalarda
Vuslat olmadan gidiyorum
Yapraklarýn içinden fýrlýyor sevgi yüzlüm,
Ýçten yazýlmýþ satýrlarý görüyorum, þiirimdeki hazý
Her gün cami duvarlarýnda duyulan sesi arýyorum
Dýþýna taþan bir denizin yüreðindeki hüznü
Küçücük çocuklardan haberlere akan
Gölgenin acý soluðunu,
Dalgalarýný arýyorum,
Düþ görmemiþ Âmâ kimselerin
Rüyalarýnda olan güzelliklerini,
Ýçi kaçmýþ gözlerin
Þehir kokan hüsranýný...
/Sen bilmezsin
Ne güzel kokar o çocuklarýn gözleri
Fýsýldayan iniltiyle arayarak cümlenizden
Ezan vakti bilinmezin izi çýkar karþýma
Sen bilmezsin/
2.
Kendimi kandýrdýðým her hecede
Ruhumu ararken gizliden
Sen yeniden gelirsin içime
Her rüya körünkine benzer,
Sadece kapkara her yer
Giderken yanýma aldýðým aþk çiçekleri
Konuyor böceklere
Gittikçe kanýyor yaram, gittikçe ürküyor yüreðim
Sessiz bir nehrin çaðlamasý gibi bir anda
Duyulan o kara sesin
Kükreyerek geliþi adeta içime dokunuyor
Ne aðaç, ne ayna, ne de ezan sesi
Hiçbiri çare deðil gidenlere
Gidiyorum
Senin giderken býraktýðýn yoldan
Yeni oluþmuþ nefretimle
Giderken selam olsun tüm aþklara
Tek yaþanan büyük aþklara
Âmâlarýn bile gördüðü
Ama bizim göremediðimiz güzel yüzlü düþlere
Selam olsun...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.