yarýn bozkýrý görür benim yüreðimden umut
kopuk esenlemelere çizik atar sessizlik
kýrmýzý taþ
atýlýr penceresi kýrýk göðün ellerine
i mgeler sarar geçmiþi
gözyaþlarýmdan düþer düþler çocuk esneyince
her yerde yýrtýk maviler
kontrol ederler
bugün hecelere düþer mi aþk diye
her yerde dümeni tütmez gemiler
ölü kaygýyý izlerler
bugün insanlarýn kalbine iner mi sevgi diye
ve
bilmeksizin s/öðütlerin mutluluðu eserken
ýlgýt ýlgýt boðazýma
ötesinde dargýnlýklarýn vururken ayaklarýma
aðýr baþlý palmiyelerden dinler kulaðým eskiyi
yeni hala avuçlarýmda dururken hem de
hiç yokmuþ gibi anlatýlýr küçüklüðüme masallar
hiçbir þey yokmuþ gibi anlatýlýr masallar
inanasý var olan usuma
gece utangaç yýldýzlarýn melodisi
sonsuzluðuma duyurur tüm þehrin iniltisini
þayet gündüzler olmasýn
ki ýslanýr bulutlarým yaðan yaðmurdan
bir ben bilirim kurumamayý
bir ben bilirim
annemin kucaðýnda aðlamayý
bunalýp zincirlerle kendimi asmayý
bengi kýyýlar
sicimle ömrü saadet çýkmazýna taþýrlar
bir süre sonra
konuþamaz olur ayrýlýk
temasý kýrýk öyküden
aþaðýlara doðru çukurdan seslenircesine
imdat naralarý girer þiirin nefesine
þafak üç beþ gün
daha fazlasý hüzne sürgün
mevsimlerim güneþin içinde hatýrlatýlmýþ þarkýlarým
tenha yolla anýmsamaya
bakýþý müsait caddelerden sokaklara
kaldýrým inceliðindeki ruhuma
ýþýk hýzýyla ilettiðin acýlarla
gölge boyu kazýnýr körüklenen alevler
külleri yine yeniden doðan bir nar
üflediðinde ayýn kulaklarýna konar
örter üstümü kaçak sebepler
kirpiklerimden yavaþça süzülür beklemeler
yokuþ aþaðý iner
tam renkli deniz
yarýn ezberi bozuk baykuþ öter yitirilmiþliðimi
ki sonra, kolayca
kopuk elvedalara kara çizer sessizlik...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.