Yaðmurun içini döktüðü sabahlarýn güneþinde
Bekledi bu isyanýn feveraný
Halihazýrda salýnan geçmiþin zamanaþýmý
Sökülen aþkýn yalnýzlýk tohumunda
Geceledi hüznü baharýný
Ki koyun koyuna yaþanan bu resimin kilit kapýlarýnda
Kirpiðinden damlayan taþ çiziði
Sorgu sorgu sonraki soluk alýmlarýnda sunuldu
Rüzgara
Açýktý kapý, girdi kiþilik bunalýmý
...
Kadýnýn gözlerinden, iklimlerin ateþ benzeri ruhu
Fýþkýran emelin baðbozumlarýyla fiþekledi ölümü
Hava nasýl kasvetli
Hava nasýl kül renkli, anlatýlamaz
Ardýndan
Günün doðumu
Sancýlý anýn ýslak saçlarýnda yýkandý
Sürgün günü
Ve güneþin aya selamý ile battý tebessümler
Karanlýk fýrlattý elindeki koyuluðu
Adamýn yüreði patladý çocuða
Aðlayarak gitti çocuk u/mutsuzluða
...
Soluðun sesiyle beraber tutuklanan mahkumluk
Kaðýttan gemileri yaktý ayrýlýktan sonra artakalan anýlarla
Aynanýn kýrýk yüzü hüzünlendi
Yýkýk hüzzamý isyanýna içlendi
Eli kolu yýkým perdesinin son oyununda
Ve kutu gibi görünen camlarýn arkasýyla
Dünya hikayelerinde anlattý aþkýn imkansýz sunumunu
Ve ormanýn coðrafik görünüþü, iyi bir akþamýn dileðiyle güzelleþirken
Baykuþ sesi gibi göðün koparýlýþý duyuldu kulaðýma
Sonrasý bilinmedi
Sonrasý hiç hissedilmedi
Tutulu kaldý bendeki aþk ikindileri
Daha da dönülmedi zamandaki gerileri
...
Lügatimde tükenen þiirin iç kelimeleri
Yazmaya el vermedi bir daha
Rotasýnda hazan, pusulasýnda zebercet olan devrik mýsralarý kaldý
Ve yaðmurlu rüzgarýn karanlýk havadaki güneþi
Kurutmadý bir daha gözlerimin nemlerini
Bu son sözlü makam
Bu son mavi yakan
Sonun duyulan son çýðlýðýydý hüsran...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.