Yoruldum

Yoruldum
Akþam saçlarýna indiðinde gezinen bulutlar
Ýçimde bir hayal kýrýklýðýnýn eteðinde gözlerim
Geçerken ince bedeninden güneþ gibi sýcak
Ve ayaklarýn gibi hayat kaldýrýmlarýnda yalnýz
Avuçlarýn yaralarýmý saran merhem gibi
Gece kitap satýrlarýnýn kaçak þövalyesi
Sözün bittiði çakýl taþlarýndayým parmaklarýnda
Pas kokan zifiri bir özgürlüðün kulaklarýnda
Sallanan demirden bir hüküm dudaklarýmda
Duvarlarýn ardýnda bir avuç dolusu su
Ve yalnýzca rüzgar salýncaklarda yüreði dolu
Güne gözlerini kapayan bir sokak lambasýyým
Gölgelerinden saklanan bir korkak zift gibi
Dað yamaçlarýnda bedenim karlar altýnda
Ve çöle daðýlmýþ bir kum gibi yüzüm yanýk
Susmuþ türküler ve buz tutmuþ geceler
Elime geçti sonunda ecel bileklerimden
Rüyalar sýð denizlerden kopar gibi
Bir güzel denizkýzý çýktý sanki içimden
Vuruldum demir bir kapýnýn ince yanýna
Çýkmadan bu dünya içinden o yalan yola
Bir parça býraktým ve birde damla ardýmda
Bir gül için akýp giden taþ duvarlarýn arasýna
Tutundum bir namlunun ucundaki süngüye
Asýldým yalandan dövülmüþ bu masum demire
An ve o an yoruldum
Sana koþmaktan…

Yoruldum
Tek amacýmdan feragat ederek yere serildim
Dinlendim sýrtýmda hala tanýmadýðým bir koku
Töreden arta kalan bir parça eksik göðsümde
Sakallarýmýn arasýnda yýllar renk deðiþtirmekte
Gözümde cýlýz otlarýn sessiz ninnileri gibi simalar
Aðaçlarýn dallarýndan kopan kuþlar misali
Ayaklarým baðlý yere uzanamam gökyüzüne
Denize ayaklarýný uzatmýþ bir merdiven gibi
Þimdi izlerinden serin sulara deðdiririm dudaklarýmý
Açýlan gemilerin yelkenlerinde boþ bir sayfa
Ucu kýrýk kalemleri batýrýp denize kýz kulesi gibi
Tutuþturmak var ucundan kibrit gibi sözcükleri
Sarýlýp bir sigara dalýna dudaklarýna koþmak
Duman gibi anlamsýzca yükselmek
Ve koparýp saçlarýný koþup gitmek uzaklara
Gözü kapalý bir þehrin kirpiklerinde tenhadýr saatler
Þarap þiþesi gibi deniz sallanýr durur
Baðrýmdan yuvarlanýp giden düðmeler ardý sýra
Bir ayrý sokak ucunda sana giden bütün yollarý birleþtirir
Ve duydu ya kopar gelir çýðlar yokluðuna
Uðurladýlar daðlarýn baþýný baðlamýþ dumanlarý
Eðilmiþ bir dalgadan arta kaldý gözyaþým
Düþtüm yere bedeni saran toprak
Ve üstüne çullanan gece gibi çektim üzerime
Bir ayrýlýk ve biraz hüzün yoruldum
Bu gece…

Yoruldum
Bir bulmacanýn çözülmemiþ gözleri
Ve hala barut kokar avuçlarým öldüðüm gece gibi
Kaçtý güle sürdüðüm o kokun
Arasý açýk bir mektup gibi biriktirdiðim o sözcükler
Her sabah bir þafak söker seni iliklerimden
Kuþ sesleri bir ip gibi penceremden uzanýr yere
Sahipsiz bir nota duyulur sabaha karþý
Ve açýk bir kapý aralýðý bulunur hep zulamda
Damla damla kan akar devrilmiþ bir bardaktan
Kendini toplayan bir mum içi geçmiþ yine
Çatlak duvarlarýn arasýnda habersiz misafir
Ayaklarýmý saran baþý kopmuþ bir çorap
Dünün haberlerinde hala adýn sayfalarca
Bir iþçi gibi adýn sürekli kafamda dolanmakta
Ve bir hasret yüreðimi zorla çalýþtýrmakta
Dýþarýsý bir pusu uzuyor yollar ve yoksun yanýmda
Iþýk sönmek üzere bir sefer hazýrlýðýnda
Yaklaþtýkça yýkýlýyor taþlar ardým sýra
Bir pencereden aynaya uzanýr gibi bir sima
Kirpik uçlarýmdan gözyaþý tutarým geceleri
Kapanýr sayfalar yine okunmuþ bir hayattan sonra
Bir kefen buldum býrakýp gittin elbiselerden
Gece siyah ama renkli bir elbise üzerimde
Elimde dudaklarýndan arta kalmýþ bir þarap
Ve yoruldum yine hayat basamaklarýnda
Yoksun yanýmda…

Bir kaðný ve izi var toprakta
Toprak kokusunda daðýlmýþým damlalar gibi
Bir yapbozun parçalarý misali birleþip nehirde
Ýçimde balýklar yaþatýrým
Renkleri gözlerin gibi
Yorulur dökülürüm sonunda bir baþka denize
Adým unutulur gider
Yorulmuþum ben sen kalmamýþ gözlerimde…

//Se
Sosyal Medyada Paylaşın: