Kal

Kal
Yanan bir yüreðin kül rengi mevsiminden
Tutuþtuðunda mektuplar izi kalsýn kalemin
Dudaklarýnda ateþ rengi bir gül yapraðý
Yüzünde eski bir kaldýrým taþý soðukluðu
Topaç gibi dönerken dünya bir çizgi misali
Kanýmý çeken bir mýknatýs gibi
Ýfadesi eksik þaþkýn bir halimden yakala
Ýliklerimden býrak ipi ve saçlarýna baðla
Uzun bir gece gibi gözlerinde kül rengi
Bir resimden arta kalan gözlerin gibi
Kelimelerden bir daraðacý gölgesinde
Bir elveda boþluðundan habersiz
Üzerimde geceden kalma soðuk bir ürperti
Ceplerimde özgürlük ve kalan bir iki sözcük
Ellerim titrek bir dal gibi
Dudaklarým susuz ve güller mutsuz
Savunmasýz bir duvar gibi yýðýlýrým
Bir ip çekilir boðazýmdan sökülür giderim
Gece kuru yapraklar döker sevgisiz yollara
Kokun gemilerin suskun dumanlarýna karýþýr
Gözlerim teperler den baþlar sönmeye camlarda
Kýrýlgan bir kemik ayýrýr yüzümü ikiye ayrýlan yol gibi
Bir dua kalýr dilimde dolanmýþ bir düðüm sanki
Gözlerim yokuþ aþaðý inen bir çocuk meraký
Ayaklarým izlerinden soðuk bir kar gibi buz tutmuþ
Þimdi martýlar ayrýlýklarýn peþinde koþar
Sen gözleri yaðmur kadýn isteyerek kal…

Kal
Avuçlarýmý açtýðýmda çizgilere sakla kendini
Gözlerime seller vurduðunda bir kuyu gibi
Ýçinden parçalanan bir kayayým sana
Avuçlarým kýrýlmýþ bir vazo gibi keskin
Küçük bir çocuðun oyuncaðýndan arta kalmýþ yüreðim
Gözlerimin yarýsý hala dolu ve sana bakýyor
Ayaklarýmda bir uçurum sakinliði sabahlar
Aklýma not düþtüðüm bir isim küreksiz yüzüyor
Eðer gidersen kimse sevmez beni bu gece
Gölgemden uzakta çið bir toprak kemirmekteyim
Pas tutmuþ damarlarýma akýyor zehir
Parmaklarým yanmýþ bir kibrit gibi kokar
Kazýdým diþlerimi sen varsýn dilimin altýnda
Gidersen yalnýzlýða alýþýr bedenim
Bulutlar çekiþtirir rüzgarsýz bir havada saçlarýmý
Fýrtýnalar kopar o sessiz sahillere oturmuþ banklarda
Kýrýlýr dönmekten yorulmuþ bir zamanýn kollarý
Yalnýzlýðým kök salar saçlarým gibi topraða
Bir mayýn tarlasýna uzanýr gibi ay ýþýðýndayým
Bedenim duvarlarýn yüzüne yansýr
Sevgimi bir kelebek kanadýnda taþýrým
Yüreðim bir silah gibi atar
Ellerimde bir demir soðuðu sarsýlýrým
Gidersen istifa ederim bu bedenden…

Kal
Yastýðýma býrak gözlerinden akacak zamaný
Bir vur emri çýldýrýr þakaklarýmda ansýzýn
Her sabah yeniden yýkýlýr gözlerinde daraðaçlarý
Sokaklarda bir kuþ misali öksüz dolaþýrým
Yeraltýna sýðýnýr bedenim toprak sarýlýr
Çýkýp gider aklým hesapsýzca ne varsa alarak
Sesim kýsýlýr gitmelere ve kirlenir yüzüm
Bir tren gibi koþarým daðlarýn ardýndaki þehirlere
Meydanlara sýçrar çýðlýðým sustururcasýna
Bir kurþun gibi geçerim bulutlarý
Hayallerine dalarým sahillerden ayrýlýp
Anýlar örgütlenir düþüncelerimde
Bir hastalýk gibi kýrýlýr parmak uçlarým sayfalarda
Yokluðun ödenmez kýrýk bir kalp acýsýyla
Deðiþirim tanýnmaz bir çocukluða döner yüzüm
Gidersen sana benzer o sokaklara akýn eden kadýnlar
Kýrýlýr hissizleþir dudaklarým
Sislerin içinden arta kalan gün ýþýðý gibi
Dalgalarýn önündeki sahiller yýkýlýr
Devrilir gök ve parçalanýr aynalar
Bir ok saplanýr yüreðimden geriye izin kalýr
Masallar sahipsiz evler bomboþ
Kalkmýyor evimin önünden vapurlar
Þehir düþer yýkýlýr evler bir tek yalnýzlýðým kalýr
Gidersen eðer yasadýþý çoðalýr bakýþlarýn…


Kal
Çocukça gülen yüzünü ser ipe
Tek çalýþtýðým sýnav sabahlarý yanýnda uyanmak
Bir an çöker boðazýma nefessiz
Kal
Çiçekler solmasýn vazonda…

//Se
Sosyal Medyada Paylaşın: