İki kuru dudak
Ýki sevgiliyi ayýrýr gibi yaðýyor yaðmur
Ýki kuru dudaðýn ýslak kavuþmasýna
Ýzlerin silindiði kentlerin boþluðuna
Ýki eli ayýrýr gibi titriyor kaldýrýmlar…
Bir teni soyar gibi iþliyor damlalar
Öldürüyor ne varsa izi kalmýþ
Hiç ýslanmamýþ gibi eziliyor taþlar
Titrek bir mum alevi gibi karanlýða sarýlmýþ…
Bir kaldýrým taþýnýn yüzünden akar gibi
Sertçe hýçkýrýklara boðuluyor
Yanaklarýndan akanlar unutulmuþ gibi
Saklý ve sessiz þekillenen yüzler…
Sel basýyor baðrýný týkanmýþ bir yol gibi
Issýzlaþan köþe baþlarýnda kayýp
Çaresiz bir adres arayýþlarýnda bitap
Mazgallara çekiliyor sevgiler yaþanmamýþ gibi…
Evini özleyen bir yaprak gibi süzülüp gidiyor
Kaðýtlara düþüp gidenlere sarýlýyor diller
Üzgün saatlere sýmsýký tutunun gözlere benziyor
Unutulan o yolun sakinleri gelmek bilmiyor…
Yýlan gibi kývrýlarak akýp gidiyor yokuþ aþaðý
Kum saatinin içinden süzülür gibi
Çýrpýnarak alýkoymaya çalýþýyor sahibi
Giden gidiyor yüzünde açmadýkça yýldýzý…
Ormanýn aðzýndan taþar gibi vuruyor
Deli bir fýrtýna karabasan niyetinde
Bulutlar oturmuþ tepelere
Toprak gözü yaþlý gidenlere baðýrýyor…
Issýzlýðýn yüzüne týrmanýyor dalgalar
Kayalýklarda sessizlik almýþ baþýný gidiyor
Hep kayýp bir adam sýzýsý kýyýlarda
Olmadýk zamanlarda esiyor rüzgar insanlara…
Yaðmur hep çocuksu gülüþleri eþeliyor
Reþit deðil yeni kümeleþmiþ her yanak
Yüzünden akýtýrken zamaný daha küçük
Açmaya çaresiz gücü yok herkesin daha kor yürekler…
Çöpçülerin avuçlarýndan kýrýntýlar döker gibi
Sahipsiz izler saklanýyor kumdan kalelere
Meçhul intiharlarýn boðulduðu bir sunak gibi
Sulanýp buharlaþan bir göle benziyor aþklar bu devirde…
Kentler arasýna soðuk ve dumanlý sisler çöküyor
Karaya çalýyor diþlerde isimler
Bilinmez satýrlara kazýnýyor inkar edilen izler
Derin çukurlarda öldürüp o gitmiþe sarýlýyor kollar…
Durulan dalgalar gibi camlara yapýþýyor gözler
Yollarýn üzerinden geçen her renkte ayný yüz
Hep ayný yöne dönüyor o giden gemiler
Hep özlenenlere benziyor gelenler herkes çaresiz…
Birazcýk daha zaman ister gibi kurumuþ dudaklar
Kazýlýp yaðmanmýþ duygular
Hep beklerken kaybedilen renkler resimlerde
Gözlerin ucuna takýlmýþ gibi gitmiyor hiç kimse…
Uzaklara da yaðar mý her yaðmur
Çölü ne kadar bulur doyurur
Hiç kurumuþ yürekten geçilir mi sevdaya
Uykusuz gecelerde insanlarda görür mü rüya…
Yine yaðmur yaðýyor bizi ayýran gün gibi
Cama ýsrarla vuruyor bir rüzgar
Sanki ölüm saati ayarlanmýþ gibi
Çalan bir saate benziyor damlalar…
Yine kimi ayýrdý ki oluksuz yaðan bir göz
Ve durmadan koþarak kaldýrýmlarý ezen bir ayak
Son bir kez daha görmek umuduyla býrakarak
Nasýl açýldý ki bir gemi ufuklara nefessiz…
(Se)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.