Garip Anılar
“Bir günün garip-an/ýlarýna…”
Öyle ýssýz bir limanlardan kalkýyoruz
Eðilmek binlerce dalgayý kesmek gibi
Sözcükler vahiy gibi inmesin boðazdan
Uzanmýþ yatýyor yolculuklar göðün hizasýnda
Uzak bir ülkesin artýk kaleleri surlarý olan…
Adýn sýcak bir yaz güneþi gibi eriyor
Kaldýrýmlarýn arasýndaki izlere inat
Yaðmur yolunda ayak izlerinin artýðý
Çamur dansýndan kurumuþ kalýplar
Titrek kanatlarýný çýrpýþýn yavaþlýyor
Sözcükler doldurmuþ çatlaklarý
Ne söylesem sana benden arta kalan
Hiç bana benzemeyen bir yaprak gibi
Süzülüp daðýlýr alnýndaki yazýda
Sorular geçmiþi sorgularken azýlý bir mahkum gibi
Kopup gelecek gibisin cevaplarýn ardýndan…
Sana gözlerimin suyundan içirmeliyim
Rüyalarýndaki kurak çöllerde gezmek için
Her gece kumlara koþan yýldýzlar gibi
Koparak can damarýmdan baðlayýp ipi
Salýnmak gibi suyun içindeki o maviliðe
Tutabildiðim kadar ellerine sýkýca baðlanýp
Bir bulutu uçurtmaya takmýþ gibi
Çekmeliyim sýð denizlerin ötesine
Sýðýnaklar bulmalý teninde
Ücra köþelere sýðýnmýþ aðýr yaralý heyecanlar
Korkularýndan oluþmuþ karanlýk bir sokak
Yada biraz kirpiklerinin altýndaki o sýcak yuvaya
Sýðýnmalý azda olsa sana ruhunun cam tarafýna…
Belki yollar ayýrýr bizi ayrýlmak için yapýlmadý mý
Kaç ýþýksýz gece kýydý bize ruhum tükendi diye
Hangi çakýl taþýna basýp kýrsam dalgalý denizde
Bir nasýr gibi baðlanmýþ sargýlý þehirler kan aðladý
Hangi sessiz sisin içinde yüzler karýþmadý ki
Topraða deðdiðinde ayak izlerinden daha büyük
Yüreklere kafa tutulmadý mý gece gibi gözlerinde
Kýrýlasý duvarlarýn içinden çýkartýp cam yürekleri
Kýrýlasý çekiçlerin diþleriyle ezip ezip sermedin mi
Ayaklarýna bir çocuk gibi kýrýlasý gülüþleri
Koca duvarlarýn içinden hýçkýrýk sesleri
Bir þimþek gibi deðmedi mi alnýna yerle bir ettiðinde
O tuzla buz olan yüzlerin küllerini basarak yarana…
Çizim yanlýþý karþýlaþmalarýn uðrak caddesi
Merdiven altýndan geçen hurafe bir isimsin
Aþýk atýlacak kadar geceyi gündüze sallayan
Rüzgar olup çöllerin kumunu üstüme taze taze
Sýkýp kaçan
Bir kaldýrým yaný duvarýsýn üstünde izleri olan
Bir çocuk eli iki sevgilinin ayak izi birde ayrýlýk yarasý olan
Seni tanýmamak mümkün mü
Her ayrýlan geminin dumaný gözlerinde okunurken…
Ateþ yakýyor rengim hafif sarý alevler sarmýþ bulutlarýn eteklerini
Seninle tanýþan yaðmurlu akþamlarýn vedasýnda
Bir hançer gibi sýzýmdan yaklaþýp usulca kanatan
Bir çocuk gibi oturup sohbetinle un ufak közleri uyandýran
Rengi soluyor güllerin bahçelerdeki dikenli çitler gibi
Her yanýmdan kül gibi akýyor sýcaklýðýn buzu kýrar gibi
Aklým uykusuz taþ yataklara uzanmýþ
Kýrýk kanadýndan habersiz kollarým omuzlarýma yük
Hangi yarým senin týrnak izlerinin kör sahibi
Ne yanýmý doldurup bohçama seni bulmaya çýksam…
Beni geç artýk ruhumun duraklarýnda yalnýzým
Saatler beklemekten sarhoþ dönmekte
Bilirim geçiþler ayrýlýk doðurur yüreðinde
Hangi kapýnýn hangi vadinin ardýndan sýrtýný çevirmiþ
Bir kaðný gibi izini yüzüme çalarak gidersin
Sabýr taþýndan evler titrerken
Adýn uzun bir ninni gibi kulaklarýmda çalýnýr
Beklemek daðýn eteklerindeki taþlar gibi
Bulutlara sarýlmýþ içi yangýn yeri
Açýlýp kapanan kapýlar bir çare kýrýk
Gelenler gidenlere karýþmýþ kör bir býçak gibi
Sýyýrýp sýyýrýp sabrýmý yüzümden
Alnýmýn ortasýný karalar gibi bir kesik býrakýyor
Ýçimde bir boþluk türküsü tütüyor
Çizik bakýþlarýmdaki anlamlar
Uzaktan seyre dalmýþ dudaklarým
Susmuþ yýldýzlarýn kaybolduðu saatlerdeyim
Paslý mahzenlerden çýkarýlmýþ idam mahkumlarýnýn
Özgürlük nidalarýndaki o saklý küllerde
Bir ipi sallýyor sanki rüzgar hala bekliyorum
Gözlerimden geçmeni…
Bilir misin
Saklý odalarda köþelere sýðýnmak nasýldýr
Bekleyiþleri asarak her gün ayný renkte bulmak
Okyanus kokusuna dalýp demir parmaklýklarýn
Sýcaklýðýnda ýsýnmak
Gözyaþlarýmdan artakalan tuzlarý biriktirip biriktirip
Seni hatýrlatan yaralara basmak
Arada kuþlara özenip uyumak
Taþ oyuklara sýðýnýp yýldýzlara el uzatýp avunmak
Sesini duyabilmek için hep mutlu gözler takýnmak
Ucunda sen varsýn diyerek bütün mýzraklara sýðýnmak
Deðiþir diye yüzünün anlamý artýk bakmaktan korkuyorum
Sözcükler fenalaþýr deðiþtirir anlamlarý bozulur diye
Adýný söylemekten korkuyorum…
Ayaklarýma dolanmýþ avuçlarýn gibi
Bir sandalýn öksüz limanlara baðlý boynu bükük
Korkar oldum kopup gitmekten
Kýyýlara vurulmuþ denizin özlemlerinde
Iþýk vuran yönlerime basarak bedenimde
Aðýr acýlar taþýyan makaralar çalýþtýrýyorum
Sýrrýmý sakladýðým gamzelerime rüzgar doluþurken
Bir yolculuða çýkmak var yeniden dönmemek üzere…
Sözcükler dolanýrken diþlerimin arasýnda
Bir zehir gibi nefesim yanýyor
Yýkýk duvarlarýn arasýndaki umut sýkýþmýþ
Tünellere sýðýnak kurmuþ bombalar
Çiçeklerin içindeki renk maðdur
Eski bir bavul gibi yapraklarý kapanmýþ dallarýna
Kaðýtlarda sesler kýsýk kýsýk dolanýr
Artýk mevsim gitme zamanýna dökülür
Üzerinde geçmiþ zamanýn uykucu satýrlarý
Elleri kollarý açýk bir elbisenin rüzgar seli
Sesler kornalar karýþmýþ kulakta
Yine sahipsiz leylekler uçmakta gökyüzünde
Denizinden kopmuþ martýlar intihar eder gibi konuyor
Yerlere ansýzýn
Ortalýk ateþ hattýnda ýsýnan su gibi
Alnýmda soðuk bir havadis
Yaðmur gibi düþüyor kaldýrým uçlarýna
Týrnaklarý kýrýlasýca kadýn
Gözyaþlarýn öldürür gibi üzerimde gezinmekte
Kuþlar omuzlarýma konmakta sessiz sedasýz
Bomboþ sokaklar bulutlar intihar etmiþ gibi
Karanlýk basmýþ sanki kaldýrýmlarý
Saatler bir ömür tüketir gibi akýyor…
Yüzümde çökmüþ zamanýn izleri
Havada birer nem at koþturuyor rüzgar
Takvimlerden arta kalan küller
Her yüzden akýyor bir anlamsýzlýk
Yaðmur aynalara vuruyor gibi
Titrek fidanlarý kýran kýrbaç sesi sanki
Duvar diplerinde mum alevi seviþmeler
Kelebek kanadýndaki umut yük gibi aðýr
Gecelerin düþleri musluk gibi oluk oluk
Dumansýz evlerin bacalarýndan akýyor yalnýzlýk
Boþ sokaklarý adýmlayan cebi delik bir adam
Ayak seslerini vura vura koþuyor
Ceketin ceplerinde yaþanmýþ hayat kýrýntýlarý
Bir sigarayý yakan kibrit alevinde ýsýnmak
Gözlerinde usul usul uyuyan bir bebek
Yine kapanmýþ mektuplar…
Yine ölüme göz kýrpýyorum iþte
Az biraz sensiz bakýþmalarýmýz aldatýr seni
Yaþamayý hatýrlýyorum þu meyhane sabahlarýnda
Ýçkinin yanýndaki resimlerin aðlamýþ yüzünde
Kuþlarý uçuran rüzgara kanatlarýmý açmýþým
Gözümde bir ay kesiði yol
Yine tutukluk yaptý dilim bir kaðýda sardým
Ne kaldýysa sahilde kuþlara atmadýðým
Yaktým ucundan ellerim titrek bir ceylan gibi
Yaralý yorgun vücuduna isabet etmekte kurþunlar
Aðzý dolu bir çekiçle vuruyorum sanki gözlerime
Açýlsalar bir kývýlcým gibi çakarak fýrlasa aniden
Resimlere karýþan boyalarda kan kýrmýzýsý güneþ
Oysa erken ölmek kadere sýzmýþ sayfalarýn arasýndan
Gece çalýklarýn arasýndaki seslerin ezgileriyle
Ölüme hazýrlayacak bir haber bekledim
Þiþeleri devirip devirip bir imdat çýðlýðý gibi
Yüzdürdüm tenimde
Kapýlarýn açýk aralýklarýndan sýzar gibi çýktý gölgem…
Belki son bir ateþ tetiðin ucunda avuçlarým
Kuytu köþelerden içimden bir ah yükselir
Semaya vurur gibi saçlarý gece siyahýndan bir örgü
Güneþ sýzmýþ odanýn aydýnlýðýna
Kanýmý çeken bir boþluk duvarýn arasýnda
Sarhoþ dönüyor yine dünya keyifte
Acýna tutundum bir cam ötesinden
Yaðmur gibi camlarý eskite eskite
Ansýzýn þarkýlar çaldým dudaklarýndan
Çýðlýklarý bastýran o korkularýn yüzünden
Kaç güle kýydým o tebessüm düþmesin diye
Kaç sesi düðümledim inmek için gözlerinden
Hangi omuza yaslansan dað gibi derin
Ýhtimalleri asýp kapýnýn yanýndaki askýya
Býrakýp giderken kýrýk senli acýlarý boðazýmda
Birleþmeyen anýlar býraktým
Aþklar coðrafyasýnda kayýp izlerimin ardýna
Yine koptu acýlar dikilmiþ yaralardan
Ýhtimaller su yüzüne çýkarken
Yine bir hayatlýk nefes kaldý
Acýlarý çekmek için
Bir günün garip anýlarýna…
//Se
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.