Sustum

Sustum
Gece yarýsý ayaklarýmda bir mum
Güneþ kýzýlý bir çiçek gibi solmakta
Sabah ýþýklarýndan bir sýnýr gözlerimde
Ve gözlerinden baþladým kendimi bulmaya
Gökyüzü ve yeryüzünün arasýnda bir ip
Boynumda saçlarýndan baþlayan bir ölüm
Kalemin ucu sivri bir mýzrak gibi uzun
Bir kaðýdýn ön yüzünden sana koþmalar
Diðer bir yüzünden uzaklaþan bir elveda
Yorulmuþ bir masanýn yüzünde gölgeler
Ýçi boþ bir bardak ve kýrýk yüzler
Duvarlarýn arasýna sýkýþmýþ bir rüzgar
Hasretin eskittiði bir iðne ucu aralýk
Adýmlarýnýn arasýnda açýk kapýlar
Ve düþünceli resimlerden arta kalan bakýþlar
Silah zoru bir bekleyiþ ve çatýk kaþlar
Dilimde susmuþ bir türkü sana dair
Notalarýn arasýnda koþan bir adam
Ayaklarýma zamanýn zinciri dolanmýþ
Göðsümde göz ucu bir aralýk
Üþüyor koca bir þehir nefessiz
Ayak izlerim þehrin çatýlarýnda uçuþmakta
Denizin kollarýndan þehre sýðýnýyor kuþlar
Ve gitmekte o kirpiklerinden yapýlma gemiler
Çýðlýklarým ýssýz bir evin kör dumaný
Ve ay ýþýðýnýn altýnda gölgeleri büyük yalanlar
Sevmeye yeltenince bitiyor bütün ihtimaller…

Sustum
Bir aðacýn kýzýl yapraklarýnda ve devamý sonbahar
Sen jilet gibi keskin yanýmdan ayrýlmaktasýn
Suya karýþýyor habersiz çekip gitmeler
Göðsünde geçilmez bir yol gece devrilmiþ üzerine
Bir yürek dalýndan düþerek intihar havasýnda
Sessizlik kol geziyor avuçlarýmýn aralýklarýnda
Sýrtýmda yüklü bir boþluk
Ve arkamda gözleri dolu bulutlar
Dilimden sýçramakta geceye bir kývýlcým
Alnýndan vurulmuþ gibi saçlarýný sallýyor aðaçlar
Gecenin kalp atýþlarýnda ince bir sokak arasýndayým
Seni düþündüm yine kaldýrýmlar gibi paramparça
Üstünü örtüyor bu þehir ýþýklar kapanýrken
Soðuk bir su gibi köþe baþlarýnda yalnýzlýk
Suretin yeni baþlayan bir yaðmur birikintisinde
Sokak lambalarý gibi boynu bükük gölgelerin
Bu yana devrilen bir þehrin ayaklarý altýnda
Sýska mektuplardan bir satýr arasý sýðýnak
Kurumuþ gözyaþýmýn deðdiði tablolarda boyalar
Zaman gençliðini aldýðýnda elinden
Bir duvar resminden farksýz bir yüzün olmadýðýnda
Kalbinin arasýna ayrýlýk sýkýþtýrdýðýnda
Binalarýn arasýndan ayaklanmýþ bir toz bulutu gibi
Iþýðýn söndüðü yana çevir gündüz ýþýklarý
Solan bir günün devrildiði cam tarafýna
Sustuðunda görülmüyor insan nede olsa…

Sustum
Dört köþeli bir camdan kafes çýkýþýn
Sarý bir duman altý gökyüzü simasý
Silik dudaklarýmdan firari bir yüzün kaçmakta
Geceyi bölen kýsmým toprak kokusuna karýþýr
Gözlerin kýzgýn bir demir gibi demiri iþlemekte
Bileklerimde þekilsiz bir suçluluk
Ve bedenim dört duvar arasý bir hayat öðünü
Yaðmurdan henüz ayrýlmýþ bir aðaç bedenin
Küllerin arasýndan çýkýyor yüzüm
Bir yol üstü rüzgar alýr getirir seni
Daraðacý manzaralý pencereme
Kokun kelebek kanatlarýna yayýlmýþ bir renk
Gece sürmesi kirpiklerinden akýyor yýldýzlar
Bir üç demir çizilmiþ pençenin dudaklarý arasýna
Konuþmalar sensiz yasaksýn ay ýþýðýnda geceye
Bir esinti gölgelerin içinden ve aðaç diplerinden
Susamýþ bir ömrün çölüne düþen bulut gibi
Yüreðinde kocaman bir seraptan arta kalmýþýz
Yüzümde rengi kalmamýþ sakallardan
Ve içi boþ ellerimden bir toz gibi zaman
Akýp gidiyor
Sustuðunda en çok insan…

Sen
Sustuðum kadýn
Beni bir þehrin kalbinden söküp koparan
Ve ellerimi tren raylarý üzerinde unutmama sebep
Ve içi boþ bir bardaðý vurarak yüzümü kýran
Açýk bir kapý býrak ardýnda yüreðim gibi
Býrak mum alevi eritsin bedenimi
Kýzýl bir merdiven basamaðý gibi yan
Yanan avuçlarýmda son bir pay
Yan kül gibi yan…

//Se
Sosyal Medyada Paylaşın: