Gittim ...
Koynunda gülüþlerimi býrakýp
Zor geldi sadece söylemesi .
Tatlý hýrsýzým, sevdiðim,
en güzel suçun,
yabancýsý olduðum c e h e n n e m i n...
Þimdi belki donmuþ,
o soðuk bakýþlarýmla,
söylenmemiþ nice sözümle,
Aciz kalmýþ harflerimle.
Sen de çokça býraktýðým tüm cesaretimle...
Yanýmda götürdüðüm leylaklarýmla,
yara açan tomurcuklarý...
Gökkuþaðýna doðru bu yaþamýn ucu
Yan koltuðumdaki yolcu.
Elveda en anlaþýlmaz duygularým.
Nazar boncuðum da kaldý ...sen de asýlý
Mavi defterimdeki, mavi kan...
Artýk beni bir sözcük gibi k a n d ý r a m a y a c a k s ý n (!)
Kim bildi...Seni !
Bir lambadan çýkan cin.
Þimdi sen konuþ.
Ben susmasýný öðrenerek yok olacaðým.
Düþ kýrýklarým...yaralarýma tuz basmayýn!
D ü þ k ý r ý k l a r ý m (!)
Mor saçlarýna par ettim tüm þiirlerimi
boþ muhitimde duygularým kötürüm
T ü m ý þ ý k l a r s ö n s ü n !
Uyuyacaðým....yine ...yine ...
Kimselere anlatamayacaðým öksüzlüðümle.
Uyuyacaðým yine...
Geçimsiz düþlerimle...yine!
Þimdi sen konuþ.
Anlatacaklarým bitti ... s u s t u k ç a!
Þirin Kelebek