DÜNYA MEVSİMİ

saray sanýrken biz bu dünyayý
ve bilmeden siyahý
daldan dala konarken gençliðimiz
yaþamak ne güzelmiþ...

sarý sýcak yazlarýn yüzü/müz
içimizde, karýncalarýn bitmeyen telâþý
ve aðustos böceklerinle
yarýþan þarkýlarýmýz
ve rengârenk coþkularýmýzla koþan
zamanlarýmýz vardý

nice hesaplar varmýþ bilinmedik
ne zaman
gözlerimizden topraða
düþtü ilk ýþýk
darada kalan siyahý, o zaman gördük

uzun uykularla
beyazlara bürünürken can(lar)
yolculuk, baþka âleme baþladý o zaman…

ücrada þen bakýþlar ararken gözler
mühürlendi gökte yaz
mavisiz kýyýlara sürüldü yelkenler

yaþasak
hep hazan bahçelerinden geçecek
ve bin yýl sürecek bu sessizliðimiz…

akþamý çaðýran isimsiz rüzgâr
içimizde mütemâdiyen bir hezeyân
göðsümüzde oturan kara bulutlar
demirbaþ kaldý üzerimize
yükledi yükünü gözlerimize

dünya, döner durur ayný yerde
þaþtý bir kez
açmaz gözünü sabah
yine ayný tek yön bizde

bu dünya sýrat’ýnda sesler
ölümün gümbürtüsünden kalanlar yalnýz
dünya mevsiminde bitti yaz

Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir




Sosyal Medyada Paylaşın: