GÖLGEN BİZİMLE

ölüm konuþunca bir kez
kýsýlmaz sesi bir daha
ve yýðýlýr içine boylu boyunca

onun fermanýyla tamamlanýrsýn
bitmezken acý kusmalarýn
kalmaz bakir yanýn

artýk ehil deðildir yaþamak
karanlýk uykulardan, karanlýða uyanýr
içini “siyah süt”le doyuramazsýn
sancýyla yýrtýlýr konuþamayan kalbin

küskün hayat aðacýnda
bulamadýðýn yeþil
topraðý sarar arsýzca

avuçlarýndan kayar yaþamýn beyazý
her yer zindan karasý
rüyada sanmak ister kendini insan


“bir daha gelmez” sözü
kurulur boþluðun sesine
parlatýlamayan, buðulu bir penceredir yaþam


çözüldü mü bir kez limandan
durdurulamaz artýk o gemi
mahzun bakýþlar kalýr geride
tutan yoksa elini
içindeki bataklýk, yutar ardýndakini



“sarý saçlým mavi gözlüm”
gittin gideli
yüzümüzde kara perde
susmadý gece sireni
bir daha görmedi dünya, senin gibi cevheri

öylesine deðiþti ki zaman
masumluða, vahþetin þehveti
yokluða, varlýðýn hýrsý düþtü
kire bulandý eller
lâkin, emânetin saklý mührü
sol göðsümüzde kalkan
ve tarih
asla unutmayacak ondokuz mayýsý
bir daha gelemesen de Samsun’dan
daðda, gökte, yerde
gölgen hep bizimle
içimizde /i ç i m i z d e s i n…


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: