‘dünya çalýnan bir davulun derisi gibi titreþiyor’
korkuyorum anne, deviniyor beynimde geceler
kurtar beni elini vicdanýna götürmeyen zalimlerden
suretler bir bir soluyor gözümde
öfkemi dizginleyemiyorum anne!
içimden d-üþüyor güvendiðim daðlar
küçücük insanlara kocaman gözyaþlarý döküyorum
anne vefasýzlýða kurban gitti endamým
aldandým, çamura bulandý sadeliðim
aklýmý kaçýrmam an’a muhtaç
gammaz sözler dilime dolandý bugün
ben nerede yanlýþ yaptým !
dost bilirken dost olmayan ruhlarý da
kalbime musallat ettim üzülmek için
anne bir çýrpýda bitiveriyormuþ ekilen emekler
ve siliniyormuþ zihinden biçemediðim iyilikler
gitmek istiyorum bir darbeyi daha kaldýramam
k a l d ý r a m a m n e f r e t i a n n e !
ben bunu hak edecek ne yaptým derken
iftiracý pis bir kurþun tam da þah damarýmý vurdu
mülteci bir zavallý gibi aklanma eylemlerine koþarken
oluk oluk kanýyorum en saðlam yerimden
dost dediklerimin vurgun yedirdiði; kalbim!
kalbim þimdi çok zavallý, kalbim yine yangýn yeri
kýrgýn ve paramparça kalakaldý ellerimde
k a l b i m h ý ç k ý r a h ý ç k ý r a a ð l ý y o r a n n e !
YÝNE ’BAÞIM DÖNÜYOR NÝYE ÝÇÝM GEÇÝYOR’
‘n i y e b ö y l e a n n e !’
fulya/nisan2011