unutma umutlanmalarında an'a ithafen şizofren çöküş provaları

“O’ nu unutacaðýmý sandýðým da olmuyor deðildi.
Ama unutmak insanýn yapacaðý deðil, baþýna gelecek bir þeydir.
Ve benim baþýma gelmedi...”

John Fowles

/Sen hep o güle öykündün
Gülün suya hasretliðini anlamak istemezken
Ne kadar da kabulsüzdün/




Bir kadýn sterilize sevgiler paketliyordu yedek ecza dolabýna
Dizleri kanamýþ çocukluðunu düþünürken
Demoralize takatini teselli ederek
Hep o adamý iyileþtirmeyi diliyordu


Adam, sýtma nöbeti geçiriyordu kadýnýn aklýnýn içinde
Bir film karesi gibi gözünün önünden gitmeyen acýnýlasý bedeni
Kýyama durmuþ gitme isteði ve adamýn dilinin ucundaki kal ümidi


Gidememek; prangaya vurulmuþ bir mahkum çaresizliði
Kalmak; öylece kalmak, kalakalmak, kaçacak yeri olmayan kafesteki tavus kuþu gibi


Sarnýç edasýnda her ayrýlýk giriþimini toplayýp sonra taþamadan
Mübalaða neþelere katýk; hüzün -lüzumsuz birikim-
Ve coþkuya ramak; yalan kahkahalar –dayanak-


Zor deðildi mutlu olmak imkansýzlýktan sýyrýlabilseydi sevgi
ZATEN MUTLU OLMAK ÝÇÝN MUTLULUK DA ÞART DEÐÝLDÝ!


Yasaklar bu kadar haz vermeseydi göz parýltýlarý yýldýzlara nasýl deðerdi
Ve kurban verilmeseydi kalp, en dibine batan çarpýntý nasýl ‘kan damarýna’ çýkabilirdi


Zor deðildi zamanýn kuþatmasýndan sýyrýlýp an’a gebe umut doðurmak
Ten böyle istekli, böyle kýzýl, yangýn rengi arzulara sevdalý, aþk’a fedayken


Günah kokusu ne renkti bilemezdi ki kadýn, serap görürken
Ferman olurken aklý bilemezdi adam, böyle aþk’tan ölürken


Kaybolup gitmek vardý ya!
Unutmak için erken

Sevdiðinde
Periþan olabilmeli insan




fulya/nisan2011









Sosyal Medyada Paylaşın: