SUSAMAM
þerefim üstüne, hem de yedi ceddim üstüne yemin ederim ki,
göçmenlerime laf ettirmem bayanlar, baylar; üstelik derim ki:
susarsam, kanýmýn afrika sýcaklýðýnda bile donar gibi olurum,
incelir en güçlü yaným
tozarým enkazdan beter.
sefil bir sandýk açýlýr, yakasýz bir gömlek çýkar ateþten,
bilinmeyen gazilerin gazasýndan geriye kalmýþ tek niþan.
söyleyin, onu nasýl taþýrým, nasýl yaþarým yaþarken küçülürken?
öfkemin hançeri ancak
kendi gýrtlaðýma yeter.
susarsam, sarý saltýk yedi yerde yedi kere dirilir, kaliakra
kayalarý yýrtýlýr narasýndan. bali baba’nýn türbesinde güç yitirir
ayetler. yýldýrýmlar yaðdýramaz bedrettin’in fýrtýnalý sakalý
deliorman’dan serez’e
boy boy daraðacý biter.
susarsam, defteri dürülür, eseri öldürülür bir mazinin mutlaka;
kirletilir tuna kýzý, hain içten vurur bizi. plevne’nin þafaðýnda
yiðidim osman paþa’m tükenir mum örneði þipka’ya baka baka.
sökülür, dökülür daðlar,
baþlarýnda figan tüter.
susarsam, gömülmeden üryan kalýr, yalan kalýr canlarým, tarihi
bilmezlerin kýsýr belleklerinde. rumeli’m, nazlý gelin, can çekiþir
zaman aralýðýnýn gelgitlerinde. ufuk, rahminde taþýdýkça o kini,
güneþin yerine orda
utancýn meyvesi titrer.
utanç ki, kardeþliðin katlinin si mgesidir. demon gibi beslenmiþ
öç artýklarýyla. uçurum mezarlarý kazmýþ sevgi tohumlarýna:
bosna bastýrýlmýþ, kosova kusturulmuþ, rodoplar susturulmuþ...
utanç ki, göçmenlerime
hakarettir, bana yeter.
göçmenim benim, hem onurum, hem zedelenmiþ þah damarým,
kasýrgalar kavþaðýndan koparýlmýþ öz köküm, kovulmuþ küskün kuþum.
türküleri birer çýðlýk, anýlarý yaralý, öyküleri hep yarým,
düþleri sýlada yaþar,
ömrü hep gurbette biter.
çanakkale’ye koþsa da, sakarya’da düþse de, dönüþse de destana
gözleri gerilerdedir. sigaranýn dumanýnda býkmadan kürek çeker
ve üþür boranýnda kovulmuþluk duygusunun. sürekli o üvey ana
karartýr düþ ekranýný:
hudut biter, umut yiter.
yine de bayramlýk bir gülümseyiþ filizlenir derin gamzelerinin
saksýlarýnda. unutma seanslarýyla yama vurur onmaz yaralarýna,
aðlarsa, içine aðlar. ruhunu incitmemek için sadýk dedelerinin
küfretmez geldiði yere,
“ne de olsa vataným” der.
vefakâr göçmenim, cefakâr göçmenim, benim tatlý gururum,
senin canlý acýným ben ve asla sana laf söyletmem, çünkü susarsam,
nefretimin kutup soðuðunda bile yanar gibi olurum,
incelir en güçlü yaným,
tozarým enkazdan beter.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.