Yýlgýn, bezgin, kararsýz, Kayýp gecelerin ýslak kaldýrýmlarýnda Gökyüzünü çatý rüzgârý duvar edinmiþ Ardýnda yüreði kalan Yaðmura yoldaþ sokaklarýn avaresi Seslere saðýr sözlere lâl göze âmâ Boþluða kanat açmýþ sonsuzluðun yolcululuðundaki adamým Yaþanmamýþ kadar her þey Yaþanmýþlarýn sonundaki hiç kadar dolu Býraktýklarým kadar hafif Götürdüklerim kadar doluyum Sözlerim kadar içli Hislerim kadar sezgi Yüreðim kadar aðýr Ruhum kadar hafif Ýnsanlýðým kadar aðýrým… Yaratýlmýþlýðýmýn aczinde Rýzkýn sonundaki olacaða ikrarýmla teslim Herþeye kavuþmuþluðun sonundaki hiçbirþeyim
Zeki Karabað…
Herþey olmanýn sonundaki durakta olabilecek birþey kalmayýnca yine hiçbirþeyiz //hiçlik herþey, herþey hiçlik//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeki Karabağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.