Zalimidir Nisan bu toprakların, en derin yarayı o açar
Uyuşmuş kökleri uyandırır, ölü topraktan hatıra saçar
Kış daha merhametliydi oysa, bizi karla örterken
Kısır bir hayatı unutan bir beyazlığa gömerken
Hatırlıyor musun Meryem? Kızakla yamaçtan aşağı uçtuğumuzda
Sıkı tutun!" dediğimde, özgürlüğü o soğuk solukta bulduğumuzda
Şimdi ise sadece bir "kırık putlar yığını" var güneşin altında
Ne bir gölge vaat eder ölü ağaç, ne bir su sesi bu taşlık yollarda.

Gel, sığın şu kızıl kayanın siperine bak
Sana korkuyu göstereceğim, bir avuç tozun içine bakarak
Yaldızlı koltuğunda bir sultan gibi oturan o kadın
Sentetik kokular içinde boğulurken zamanın ve adın
Vadilerde feryat dilsiz çığlıklarla bağırıyordu.

Sinirlerim bozuk, dedi kadın, hiç konuşmuyorsun.
Oysa biz dönekler geçidindeyiz, duyuyor musun
Kulağımız orda, gözlerimiz bir yamaca takılmış
Herkes kendi zindanında, kendi matemine alışmış
Vakit tamam beyler, kapatıyoruz! Ahmet dönüyor askerden
Leyla dişlerini yaptır, güzellik de bir borçtur
Hayat bir kapıdan girip öbüründen çıkılan bir boşluktur.

İyi geceler hanımlar, iyi geceler, sönen kandiller
Irmağın tentesi çökmüş, periler şehri terk etmiş
Modern çağın mirasçıları adres bırakmadan gitmiş
Kızılırmak kıyısında oturdum, bu yıkıma ağladım
Nazlı Sakarya, usulca ak, henüz bitmedi feryadım.

Neyse bu da bitti," diyor kadın, radyoda dinlerken
Kendi saçlarını eliyle düzeltip, hayata kayıtsızca bakarken
Yanıyor Bağdat, yanıyor İstanbul, yanıyor ruhum
Ey Tanrım, beni bu yangından kurtar, çünkü ben kulum.

Sen ey çarkı çeviren, rüzgara bakıp rota çizen
Bir zamanlar o da senin gibiydi, nefes alan ve gezen
Burada su yok, sadece susuzluktan çatlamış bir kaya
Yol, tozlu bir rüya gibi tırmanıyor o asık suratlı dağa

Kiminle yürüyorsun bu ıssız yolda
Ama üçüncü bir gölge var hep yanında.


.
Mustafa yaman
22asım 2026