Çatlaklarý olan bir mevsimdi,
Ara ara güneþin süzüldüðü
Beþinci mevsim… Adýný öðrenemedim
Hain aylarýn, sýr gibi sakladýðý.
Ýnsan… Hiç görmediði bir mevsimi sever mi?
Muhtaçlýðýmýz, bitmiþliklerimizedir
Hangi selâ senin yýldýzýna okunacak kim bilir?
Benim gördüðüm her yýldýz
Denize yakýn yerlere düþmüþtü
Tüm kumrular hep susmuþtu.
Geriye her çaðýrýþýmda zamaný
Bitmeyen kibiriyle homurdandý.
Yeri geldi,
Çok kötü bir aný bile vermeye hayýflandý.
Böylece bir sürü þehri gömdüm içime
Asil bir imparatorluk bulana kadar sürgünüm.
Doðmamýþ bir bebek sevilir mi hiç?
Batmamýþ bir güneþe kýpkýrmýzý denir mi hiç?
Sustuklarýmý konuþtum diyemiydi ki…
Ondan mý?
Hepsi o yüzden mi tanýdýk geldi.
Sýra dýþý aðacým… Argan!
Meyvene sahip çýkmadan ölme emi .
Serseri mayýnlar, talan olmuþ
Sur-mur tanýmaz.
Çirkin ayakkabýlar… Entellektüel uykulardan uyan.
Çaðdaþ kimlikler artýk kimin ne iþine yarar.
Yelken açtýðýn kiralýk ufuklar
Unutma!
Benim bulutlarým satýlýk deðil,
Her biri zamanýnda peþin ödenerek alýndý.
Þimdi sen taksitle, öde öde bitiremezsin.
Dumanlý yarýnlarý dün tanýdým.
Þimdi fakirsin biliyorum,
Umut tacirleri yüzünden.
Hadi bir kibrit çak þimdi geçmiþine…
Yak gitsin …Yak!
// Neresi yanýyormuþ, ortalýk duman
Sanýrým sizin tanýdýðýnýzýn evi...
Öyle mi!
Býrakýn… Söndürmeyin...//