DÖRTLÜKLER
no: 1
aþkýn meyhanesinde geçti yýllarým bir bir
beni burda zapteden ne þeytandýr, ne cindir;
akþam sabah içersem ben bu haram þarabý
dudaðýnýn rengine benzettiðim içindir.
no: 3
yazgýmý sen yazarsýn, bedeli bana çýkar,
þanssýzlýklar hep benden, þans senden yana çýkar;
roma’dan geçiyorken dünyanýn tüm yollarý
benimkiler nedense sürekli sana çýkar.
no: 4
ummanýn ezasýný sahilde kuma sorun,
dumanýn cefasýný eriyen muma sorun,
aþkýn ateþ gömleði nice canlar piþirdi
daðlar delen ferhat’a, çölde mecnun’a sorun.
no: 6
insan bir oyuncak mý kaderin ellerinde?
doðmak niye, ölmekse amaç günün birinde?
burgaca düþmüþ gibi çaresiz boðulmuþum
en dik düþüncelerün en derin yerlerinde?
no: 7
güzellerin güzelidir benim olan yaradan,
biz onunla iç içeyiz softa çýksýn aradan.
içki içtim, güzel sevdim, bu dünyadan zevk aldým
ve bir gün onun katýna gideceðim korkmadan.
no: 8
yaþam denen bilmece inanýlmaz denli güç,
kar tanesi gibisin: bugün ‘bir þey’, yarýn ‘hiç’;
‘bir þey’lik süresinin deðerini iyi bil,
ilk kez sever gibi sev, son kez içer gibi iç.
no: 11
aþksýz geçen saatler ömür sayýlmamalý,
bu konuda hiçbir þey özür sayýlmamalý;
insan aþk þarabýný ibadetten bilerek
günde beþ kez içip de asla ayýlmamalý.
no: 13
yüce tanrým, ne baþlattýn acýmasýz bu güzü?
bu ne yaprak dökümüdür korkuttu gözümüzü?
gazetenin ‘acý haber’ köþesi aðýrlaþtý,
karþýmýzda her gün yeni rahmetlik bir dost yüzü.
no: 14
bir baþkadýr elbette evrenin mutluluðu,
galaksiler bilir bu en derin mutluluðu;
biz mademki sadece bir zerreyiz evrende,
bizimkisi evrende zerrenin mutluluðu.
no: 18
bir yaprak daha düþtü takvimin dallarýndan,
bir katar daha kalktý ömrün yýkýk garýndan;
kulaðýmý habire týkasam da nafile
hep o çaðrý geliyor dönmezler diyarýndan.
no: 20
rubaidir gerçek þiir, gerçek ilham söylerse,
zarafeti yakalarsa, nükteyi tam söylerse;
nice þair anlayacak bir gün belki sýrrýný
mezarýndan çýkýp yine ömer hayyam söylerse.
no: 21
bu ses nereden geldi, gecikmiþ esinden mi?
karþý evdeki çiftin baygýn nefesinden mi?
nereden geldi acep bu o kadar bildik ses
yoksa beni çaðýran gençlik bahçesinden mi?
no: 25
düþen okun, yanan otun yerinde bir iz kalýr,
biçimler hep deðiþse de derinde bir öz kalýr;
bunca yüzler silinirken belleðin þeridinden
en sonunda elbette ki silinmez bir yüz kalýr.
no: 26
biz þiir göklerinde kanatsýz uçanlarýz,
kendimizi soyunup evrene göçenleriz;
kýzýl þarap yerine hülyalý kadehlerden
sevdalý ruhumuzun kanýný içenleriz.
no: 30
gün oluyor pencerene güzel bir kuþ iniyor,
“þarkýmý dinle” diyor, “iyice belle” diyor;
sen ona uymuyorsun, duymuyorsun, ey cahil,
oysa bu kuþ insana yalnýz bir kez geliyor.
no: 31
lale devri resminde kalmýþ bir bezm-i ezel,
elde kâse raks eden mehtap yüzlü bir güzel,
gözlerinin sözleri uyarýyor bizleri:
“bu dünya düþünülen cennetten daha güzel.”
no: 33
uðraþmasýn benimle azrail de iblis de,
ben sorun çýkartmadým dünya denen mecliste;
salt seni, yalnýz seni yaþamaktý tek iþim
içtiðim her yudumda, aldýðým her nefeste.
no: 34
þair, þiiristan’da kal, boy ölçüþme bulutla,
heykelini kendin dikip kendine alkýþ tutma;
asýk yüzlü yargýç gelir, ne ün tanýr, ne alkýþ,
yücelerle cüceleri o belirler, unutma.
no: 36
sen ki yoktun, ben yarattým, seni benle paylaþtým,
beni benden kýskanýrken tuttum senle paylaþtým
ve sen beni bitirince, ben seni yitirince,
gelen zalim yalnýzlýðý hep gölgemle paylaþtým.
no: 38
bakýþlarýn hindistan’da, kulaklarýn çin’dedir,
bin yýllarýn bilinmezi çözümsüz biçimdedir;
insanoðlu, oysa senin aradýðýn hak nuru
ne sina’da, ne kâbe’de, kalbinin içindedir.
no: 39
o gizemli bahçelere gittim de giremedim,
kuþ sesleri duydum ama karþýlýk veremedim;
sanki þiir serpelendi göklerin derininden,
serpeleyen elleri ben bir türlü göremedim.
no. 40
hurda olmuþ bu kýlýç belki hitit’ten kalmýþ,
belki de darius’tan ya da yezit’ten kalmýþ,
yýllara kafa tutan haline bakýlýrsa
son cenkte öldürülen en son yiðitten kalmýþ.
no: 43
þafak atar, tanyerinin etekleri tutuþur,
o kehribar saçlarýnýn ipekleri tutuþur;
þafak vakti öpme beni, korkarým ey sevgili,
gizemli kovanýnýn petekleri tutuþur.
no: 45
bindiðin yat niye battý o namert kaptana sor,
dostu dosta kim haklattý müebbet yatana sor;
güzelliðin yüzündendir dünyada tüm terslikler
senin için kaç kez öldüm hele bir de bana sor.
no: 46
çocukken çok isterdim mars’a haber uçurmak,
venüs’ü de ay’ý da hep oraya kaçýrmak;
büyüyünce gördüm ki deðiþmeyen yazgýmmýþ
ömrümü dünya denen bu koðuþta geçirmek.
no: 48
çok uzaktan gelmiþim, yolum çok uzaklara,
gözümde ne mal hýrsý, ne saltanat, ne para
kahvesini içmeye uðradýðým dünyada
ben oldum aðýrlanan en varlýklý fukara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.