BAŞLIK PARASI

bir çocuk yaþardý
küçücük bir köyceðizinde Karadeniz’in
adý Memo.
sýfýr numaraya vurulmuþ saçlarý,
ayaðýnda kara lastik,
sýrtýnda yakasýz gömleði.
ve bir çocuk yaþardý
kapý komþusu Memo’nun
uzun uzun saçlarý örülmüþ
uzanýr ayaklarýna dek
çiçekleri solmuþ,
basmadan entarisi.
Zeyno diye çaðýrýr herkes onu.
birlikte gittiler okula
okul yolu uzun mu uzun
çiçekler topladý yollardan Zeyno’ya
baharda Memo.
kýþ aylarýnda donmuþ karlar üzerinde
kayýp düþtüðünde Zeyno
Memo kaldýrýrdý tutup elinden
ve ýsýtýrdý nefesiyle üþümüþ ellerini.
birlikte hayvan otlattýlar yazlarý,
birlikte topladýlar meyveleri dalýndan.
ayný pýnardan içtiler suyu,
azýklarýný birleþtirip yediler yýllarca.
birlikte oynadýlar,
birlikte güldüler,birlikte aðladýlar.
birlikte karþýlayýp güneþi sabah,
birlikte uðurladýlar akþam.
ve büyüdüler birlikte.

güzelleþtikçe güzelleþti Zeyno
Memo oldu yaðýz bir delikanlý.
birlikte tattý yürekleri
o deðiþik duyguyu.
sevgiyi bellediler,
sevmeyi öðrendiler birlikte.

-‘istet beni babamdan’ dedi Zeyno
dünürler gönderildi.
-‘baþlýk parasý’ dedi babasý Zeyno’nun
-beþi bir yerde, saat, bilezik
-yastýk, yatak, yorgan
saydý da saydý.

ne yapsýn zavallý Memo.
öküzleri satsa yetmez
tarla bir kaç dönüm zaten
para da etmez.

düþtü çaresiz Ýstanbul yoluna.
gün ýþýrken bir sabah.
‘Allahaýsmarladýk’ bile diyemeden Zeyno’suna.

birlikte tattýlar umutsuzluðu ilk.
gurbeti Zeyno’su öðrendi Memo.
ve ilk kez Memo’suz aðladý Zeyno
uzanmadý Memo’nun mendili yaþlý gözlerine.

tamý tamýna iki yýl geçti aradan
bekledi Zeyno,
çalýþtý Memo.
çalýþtý horlanarak
terini harca katarak.
düþlerini katýk etti ekmeðine,
Eminönü’nde hamallýk yaptý
Göztepe’de amelelik
Kumkapý’da bulaþýk yýkadý meyhanelerde.

yine Zeyno’sunu düþlediði bir akþam
bekar odasýnda.
bir mektup getirdiler; emmisindendi.
‘oðlum Memo’m’ diye baþlýyordu
ve Memo’nun beyninde bir balyoz gibi patlayan,
þu tümce okunuyordu ardýndan:
‘Zeyno’yu Kel Ahmet’in ortanca oðluna.....’

Perþembe’ydi köye vardýðýnda Memo
son günüydü düðünün, yakýndý akþam
en önde bir atýn üzerinde,
kýrmýzý duvaðýyla, boynu bükük
geliyordu Zeyno ardýnda gelin alayýyla.

önce bir ses duydu köylüler,
daðý taþý inleten
bu sesi tanýyordu Zeyno, irkildi birden.

iki kez patladý silah..
iki can düþtü yere..
bir silah..iki mermi etmiþti baþlýk parasý.

þimdi köy mezarlýðýnda, her baharda
iki çiçek açar, yan yana iki mezarda
iki sevda gibi eðilir birbirine.
gelip geçen köylüler
iki mezar arasýnda
bir kara çalý görürler,
iþte bu da
baþlýk parasý derler.

Sosyal Medyada Paylaşın: